Mui Ne laatste dag

Om 05.30 uur rammelt de wekker voor een aantal onder ons. Marion, Trudie en Helmie hebben besloten om naar de vismarkt te gaan in Mui Ne. Als je de visafslag wil zien, moet je er vroeg bij zijn, dus op tijd in de taxi.
Wij zijn 06.50 uur op de plek van bestemming, en spreken met de taxichauffeur af dat hij ons een uur later weer oppikt.
Met Hans hebben we afgesproken elkaar weer aan de ontbijttafel te zien op het resort omstreeks 09.00 uur.
Bij de visafslag is het al volop gaande, kleurrijke vissersbootjes komen af en aan, koopwaar wordt verhandeld, hectiek en drukte rondom je heen.
De Vietnameesjes zoeken de vis op het strand al uit. Hetgeen ze niet kunnen gebruiken blijft gewoon liggen, zoals ook het afval.
Veel vis wordt aangevoerd en verhandelt.je zou denken als dat zo door gaat elke dag is de zee een keer leeg. Vooral veel schaal en schelpdieren worden hier gevangen. De mannen doen het werk op en in de zee, de vrouwen op het strand. Om 08.00 uur hadden we genoeg geroken en gezien en zijn we met onze taxi terug naar het resort gegaan. Hier Hans gewekt die nog heerlijk lag te knorren en om 9.00 uur ontbijten, van daaruit weer heerlijk chillen aan het zwembad. Na een verlate lunch bij het zwembad welke we nu echt voor ons alleen hebben, toch maar besloten wat te gaan ondernemen.
We komen erachter dat wij waarschijnlijk de enige gasten zijn in het hele resort. Normaliter verblijven hier veel Russen en Koreanen, dus..... Wij vinden het niet erg om alleen aanwezig te zijn op een groot complex.
De temperatuur is goed, rond de 35 graden, zo nu en dan trekt er een wolkenveldje over, maar de zon weet met haar kracht toch te zorgen voor menig rood plekje bij ons allemaal.
Zelfs in de schaduw verkleuren we.
Na een klein opfrisbeurtje met de taxi naar de rode zandduinen vlak bij Mui Ne. We hadden het roder verwacht maar op zich toch mooi. Grote zandduinen, waarop je hard kan rennen. Het kind in Marion en Trudie komt los, zij rennen door het losse zand, en voelen zich even een aantal jaren jonger.
Na de zandduinen, samen met onze taxichauffeur nog wat gedronken, waarna we ons hebben laten wegbrengen naar het dorp voor de laatste souvenirs, en natuurlijk ons laatste restaurantje opzoeken.
In het dorp gaan we eerst wat drinken, het blijft immers warm.
We maken kennis met een tekenaar, die ons zijn zelfgemaakte kunstwerken laat zien.
Natuurlijk kunnen we het weer niet laten, en wordt er wat gekocht. Het afdingen blijft hier ook een sport, uiteindelijk een okė, en de deal is rond. Helmie kreeg van de tekenaar nog een spontane kus, goh, wat zijn de mensen hier vriendelijk, blij en respectvol. Waarschijnlijk ook blij omdat wij weer teveel hebben betaald, maar als je die blije snoetjes ziet, gun je deze mensen soms gewoon wat meer.
Na wat shopjes bezocht te hebben, op zoek naar een restaurant. Marion en Helmie besluiten op deze laatste avond in Vietnam, de hotpot met seafood uit te proberen. Wauw, dat is lekker.
Trudie en Hans gaan voor de tijgergarnalen, want zelfs die kosten hier niets.
Heerlijk gegeten, wederom. Met het eten in Vietnam is helemaal niets mis. Heerlijke dingen maken ze hier klaar, lekker gekruid.
Wij allen nog geen moment ziek geweest.
Vanuit het restaurant met de taxi terug naar Melon.
Hier nog met z'n allen een laatste afzakker genomen op Vietnam.
Zelfs Helmie zat aan de alcohol.
Wij hebben een mooie reis gemaakt, wij hebben genoten, wij hebben plezier gehad, mooie dingen gezien, vriendelijke lokale mensen ontmoet, kortom een reis om anderen aan te bevelen.

Voor onszelf, geen tweede keer Vietnam. Wij hebben immers het standpunt dat we in principe geen twee keer naar hetzelfde land reizen, er is nog zoveel te bekijken op deze aardbol.
Nu nog even sparen voor onze volgende reis. Er zijn nog voldoende landen die wij willen bezoeken.
O ja, ook nog geleerd ditmaal dat het voor ons indien mogelijk voortaan individuele reizen gaan worden. Dat is met z'n viertjes meer dan goed bevallen.

Met morgen een lange reisdag voor de boeg, nemen wij afscheid van Vietnam.
TAM BIET.....