Nazca lijnen

Vandaag gaat het gebeuren, met een klein vliegtuig de Nazcalijnen bezichtigen. Wij zijn vol verwachting, en ook enigszins gespannen, een klein vliegtuigje stap je niet zomaar in.
Om 06.30 uur vertrekken vanaf onze logeerplek, van te voren nuttigen wij een ligakoek of evergreen als ontbijt. Geadviseerd wordt om niet met volle buik het vliegtuig in te stappen. We arriveren om 06.50 uur op het vliegveld, er hangt een behoorlijke mistlaag boven de bergen, dus ons vertrek wordt uitgesteld.
Uiteindelijk om 09.00 uur worden we gecheckt en kan ons avontuur beginnen.
Een 12 persoons vliegtuig, met naast de twee piloten nog vier medepassagiers aan boord. Trudie heeft het geluk dat ze voorin mag gaan zitten, en als de stoel zou kunnen, schreeuwde deze het uit van de heftigheid waarmee ze in de leuning aan het knijpen was. Klamme, natte handen kreeg ze ervan, spanning, wat staat ons te wachten. Gelukkig zijn de anderen wat rustiger, en laten Trudie wijselijk haar gang gaan.
We stijgen op, wat een herrie maakt zo'n kleine vliegmachine. We zijn amper in de lucht of het spektakel begint, we buigen naar rechts, naar links, omhoog, omlaag, kortom we zitten in een achtbaan. Er gebeurt zoveel en het gaat zo snel, we zien alle nazcalijnen, maar het vastleggen op foto lukt niet meteen. Gelukkig staat deze ervaring zeker in ons geheugen gegrift, en de beelden blijven in onze gedachte.
Naarmate de vlucht vordert, krijgt Trudie praatjes, ze wil foto's maken en krijgt het
grootste woord, klaarblijkelijk alweer een angst overwonnen. Helmie daarentegen zijn blij dat we weer veilig aan de grond gezet worden. Deze trip had niet veel langer moeten duren, anders had zij de misselijkheid niet kunnen bedwingen.
Wat een spektakel, wat een belevenis, en wat een mysterie de Nazcalijnen.
Ter info, van de 8 passagiers hebben er 3 weinig tot niets gezien, zij hebben enkel boven een plastic zakje gehangen.
Ons allen is dit bespaard gebleven.
Bij terugkeer een diploma ontvangen van deze spectaculaire belevenis.
Het mysterie van ze Nazcalijnen is nooit opgeklaard. Vanaf de grond nauwelijks waarneembaar, smalle geulen die ruim 2000 jaar gelden uitgehouwen zijlijn de woestijnrotsen. Het zijn reusachtige tekeningen vanuit de lucht. De vraag blijft waarom de Nazca bevolking bedacht hebben iets op,de grond te tekenen wat enkel zichtbaar is vanuit de lucht.
Volgens een enkele wetenschapper is het een astronomische kalender, een ander zegt een rituele wandelroute of een landingsbaan van buitenaardse wezens of van prehistorisch astronauten. Echter niemand kent het antwoord, de Nazcalijnen zullen altijd een mysterie blijven, de Nazca indianen, die de lijnen waarschijnlijk tussen 200 voor christus en het jaar 600 aanlegden, kenden geen geschreven geschiedenis.
Wij zagen vanuit de lucht een aap, een vogel, een lama,een hagedis, spiralen en rechte lijnen, en nog veel meer. Deze bijzondere ervaring zal,ons nog lang bij blijven, zonder dat ook wij het mysterie handen en voeten kunnen geven.
Wat waren ze vindingrijk die Nazca indianen.
In 1994 zijn de lijnen van de Nazca op de Werelderfgoed erfgoedlijst van de UNESCO gezet. De figuren en lijnen strekken zich uit over een gebied van 80 kilometer tussen Nazca en Palpa, 400 kilometer ten zuiden van Lima en zijn in hun vorm en omvang uniek in de wereld.
Na deze belevenis keren wij terug naar Wasipunko, een fijne plek. We genieten een ontbijt/lunch en maken samen met Edmundo een planning voor onze vrije middag.
We besluiten om samen met hem een activiteit te ondernemen, we gaan naar de Chauchilla Cementery.
Een stukje met de auto, daarna een wandeling door een mooie vruchtbare omgeving waarna we na zo'n 45 minuten uitkomen op deze begraafplaats.
Een verlaten plek met meerdere tombes voorzien van mummies. In die tijd vond men het normaal om alleen de schedel op te baren, mensen in zithouding te plaatsen in een tombe. Naar later blijkt lopen wij over allerlei restanten van beenderen en botten die daar gewoon liggen. De schedel was belangrijk, de overige lichaamsdelen niet, die verdwenen in de woestijn. Een mysterieuze, lugubere plek om aanwezig zijn.
Bijzonder, we worden er een beetje stilletjes van.
We lopen over de droge rivierbedding terug naar de auto, want ook hier, zeker 6 maanden geen regen per jaar.
Hierna terug naar Wasipunko, een zeer fijne plek om te vertoeven. Familiebedrijf wat inmiddels al meer dan 20 jaar draaiende is.
We besluiten hier te eten, sterker nog, we zitten ver van de bewoonde wereld, en hebben geen zin in de drukte van de stad.
In de avond na een overheerlijke douche schuiven wij aan tafel. Wauw, een 5 sterrenrestaurant zouden ze jaloers zijn op wat wij krijgen voorgeschoteld, het is heerlijk, lekker én wordt zeer speciaal opgediend. Een aanrader voor iedereen die van rust, ruimte en smaak houdt.
Als aperitiefje een Pisco soure gedronken, pisco uit eigen tuin, maar liefst 40% alcohol, en dat valt te proeven. Wat zullen wij slapen.
Om 21.20 uur staan er twee kleine taxi's klaar die ons naar het busstation brengen.
We nemen afscheid van een gastvrije familie.
Met enige vertraging stappen wij op de nachtbus die ons naar Arequipa zal vervoeren.
Om 23.15 uur vertrekken wij, in de hoop dat we over een kleine 10 uurtjes wakker worden in Arequipa. Een rit van ongeveer 553 km.
Groetjes xxx de Peruaantjes.