Bahir dar

06-11-2017

Ze noemen het vakantie, ........, vanochtend om 04.00 uur de wekker. Om 05.00 uur een snel ontbijtje want we moeten om 05.15 uur vertrekken naar het vliegveld. Een korte vlucht naar Bahir Dar.
Een binnenlandse vlucht van 45 minuten scheelt ons een hele dag reizen met de auto, dus voor deze optie gekozen.
Het inchecken verloopt niet geheel soepeltjes, Helmie mag tot 2x toe de koffer openen en laten controleren, ook haar rugzak wordt eruit gepikt, en om eerlijk te zeggen, na slechts 4 uurtjes nachtrust, is dat echt echt niet prettig.
We landen om 07.45 uur in Bahir Dar, waar Amare ons opwacht.
Amare zal onze gids én chauffeur zijn gedurende de rest van onze reis.
We vertrekken naar ons hotel. Effe snel omkleden en dan op naar Zeghe Peninsula, een groot schiereiland in het Lake Tana.
Een enorm groot meer, waar o.a. De tilapia leeft, en waar meerdere eilanden op zijn met daarop ieder zijn eigen monarchie.
Onder andere een eiland waar alleen de vrouwelijke monks verblijven, én een eiland waar enkel mannelijke monks vertoeven. Alleen tijdens speciale gelegenheden komen zij samen.
Een bijzonder fenomeen.
Het orthodoxe christendom is toch bijzonder, 60 % van de Ethiopië's bevolking is aanhanger van dit geloof.
Onderweg zien wij een mooie natuur, menig watervogel wordt gespot.
Op het eiland aangekomen staat een lokale gids te wachten. We maken een mooie wandeling door een natuurrijk gebied, menig vogel wordt gespot.
We lopen een route omhoog en komen uit bij de beroemde Ura Kidane Mihret.
Een Monastery, waar op dat moment een ceremonie bezig is.
We bekijken het gebouw, en voornamelijk de immense tekeningen die handgemaakt zijn opgebracht het hele geloof staat uitgebeeld, stap voor stap. Knap gedaan, en volgens de gids alles met natuurlijke verfmaterialen. Bijzonder, echter gaat onze aandacht ook uit naar de ceremonie buiten. Het blijkt een begrafenis te zijn, vele mensen zijn aanwezig, vele emoties worden getoond. Ook zien wij bijbehorende rituelen, sommige mensen zijn volledig in trance, meerdere rituelen worden uitgevoerd, fascinerend én heftig om dit mee te mogen maken.
Rondom de Monastery zitten vele mannen te kijken, en net als ons zijn zij de boel aan het aanschouwen. Bij ons rijst de vraag, waar komen ze allemaal vandaan, én zou deze aanwezigheid hen ook een verlofdag gekost hebben?
Na deze bijzondere ceremonie, wat een uitvaart bleek te zijn van een vrouw van 85 jaar, keren wij weer terug naar beneden.
We drinken koffie bij een mooie plek aan het water, kortom, geslaagd.
We stappen in de boot en zien weer vele pelikanen, aalscholvers, vissers, we hoeven ons niet te vervelen.
Terug aan wal gaan we lunchen.
Amare geeft aan een plek te weten waar je ook lokaal kan eten. We komen uit bij Lake Shore, een pracht plek aan het water.Amare besteld, we gaan voor lokaal eten, én daarbij natuurlijk voor de tilapia die in dit gebied leeft.
We eten volgens Ethiopië's gebruik, en dat is elkaar van eten voorzien. We voeren elkaar.
Het eten was meer dan lekker, een injera met hierop veel lekkers, ook meerdere visgerechten worden geserveerd. Heerlijk.
Na de lunch op naar Tissisat, een weg van 28 kilometer Hulten en bulten, een weg die ze al lang aan het aanleggen zijn, echter echt op z'n Afrikaans, de dames voeren voornamelijk het werk uit, en alles een voor een.
We komen aan in het dorpje en starten met een wandeling door een beschermd gebied op naar de blue nile watervallen.
Het blijkt een behoorlijke klim te zijn, wederom over keien, hoog, laag, breed, dik en dun, een geweldige route. Wij hijgen en puffen wat af. Het ligt aan de hoogte volgens onze gids, wij weten echter dat het waarschijnlijk ook veel over onze conditie zegt.
We wandelen over de Portugese brug en worden vergezeld door ezels, geitjes en plaatselijke bevolking en komen uit bij de watervallen, wauw, deze trip is nu al meer dan de moeite waard. Wat een natuurverschijnsel, wat een kracht, wat een plaatjes. Geweldig.
In de omgeving lopen we verder via een hangbrug, Trudie haar favoriet. De brug wiebelt, maar met hulp van onze gids behaalt zij ook de overkant.
Voor ons moest een groep ezels ook deze brug over, och arm, eentje had net als Trudie ook vrees. Het beestje durfde echt niet.
Met hulp van 3 baasjes bereikte het beestje uiteindelijk de overkant. Hans en Marion hebben het beestje nog wat toegesproken, ook is hij van meerdere knuffels voorzien.
We lopen verder, op naar de boot.
We nemen net voor zonsondergang een bootje naar de overkant, het dorp, alwaar Amare op ons wacht
Terwijl we door het dorp lopen zijn wij natuurlijk de attractie. Menigeen komt naar buiten gelopen en reageert enthousiast.
Iedereen behalve onze lokale gids, deze gaf aan dat hij het niet eens was met onze fooi. Helaas voor de gids, maar wij geven hem niet meer.....blijft een vreemd iets die fooien.
Op terug naar Bahar dir, opnieuw over de Hulten bulten weg, die in onze ogen echt nog lang niet klaar is.
Onderweg regen.......en dat is lastig als het pikkedonker is, en je geen werkende ruitenwissers hebt. Onze gids loste ook dit prima op.
in ons hotel Jakaranda tijd voor een drankje, en daarna een lichte maaltijd.
Kortom, moe maar voldaan gaan wij richting ons bedje.

Vandaag dus eindelijk een redelijk snelle internet, maar wat zal de rest van de reis ons brengen.