Plantage rust en werk

Zondag 3 november
Om 09.00 uur staat er een fietstocht gepland naar de plantage Rust en Werk. Voor die tijd zijn Marion & Trudie al ruimschoots te vinden aan de waterkant, voor de opkomende zon én het ontwaken van de vele vogels.
Hans & Helmie spenderen de eerste tijd op de veranda bij het appartement, achter een kopje koffie, ook erg lekker.
We ontbijten om 08.00 uur, wederom erg lekker én goed verzorgd.
Om 09.00 uur stappen we de fietsen op. Deze hadden we gisteren al uitgezocht, sleuteltjes in ons bezit, dus enkel de fiets pakken en gaan met die banaan.
Gio de gids én 2 andere gasten maken onze club compleet.
We vertrekken, rijden langs de plantage op tot het volgende dorpje. Van hieruit worden wij vergezeld door een witte hond. Gio verteld dat deze hond altijd met de toeristen meeloopt. Het is een goedaardig beestje, wat ons de hele weg vergezeld. Van voor tot achter loopt hij met ons, tussen ons door of naast ons. Soms moeten we op de rem om de hond zijn gang te kunnen laten gaan.
We fietsen langs de vroegere plantages, we zien veel weilanden omgeven door bomen en struikgewas. We naderen dorp/plantage Rust en Werk, waar inmiddels zo’n 6000 “vleeskoeien” verblijven.
Hier leeft men veelal van de visvangst, grote garnalen worden uit een bootje gehaald. Ook verzorgt men de vleeskoeien. We zien er enkele in de verte lopen.
Inmiddels hebben we de hond een naam gegeven, Gio2. De hond blijft ons volgen, in het dorp zijn de honden hier echter niet allemaal van gediend. Gevolg, een geblaf en gesnauw over en weer.
Wij lopen rustig door en zien hier de dagelijkse gang van zaken.
Bij een klein winkeltje kopen wij wat te drinken, het is inmiddels weer bloedje heet.
Onderweg raken we in gesprek met een man die vol trots verteld dat de woning van zijn schoonbroer onlangs geverfd is, paars. De kleur van partij Bouterse.
Een kort gesprek volgt.
We lopen verder en komen aan het einde van het dorp. Hier volgt een kort gevecht tussen Gio2 én Blacky, een hond die hier woont.
Wij zien dit met lede ogen aan, Hans probeert middels roepen de boel uit elkaar te halen, pas wanneer onze gids water gooit, gaan de hondjes uiteen.
Walgelijk om dit te zien.
We lopen verder, én Gio2 lijkt weinig te hebben geleerd, hij loopt weer gewoon met ons mee.
We komen bij een man die verteld dat hij, inmiddels 53 jaar oud, is geboren en getogen in dit dorp. Zn oma vertelt hij was 117 geworden. Dit komt als je van natuur en dieren houdt.
Deze man verteld vol trots dat hij dieren opvangt én daarna weer terugplaatst in de natuur.
Deze man heeft vele poezen in een grote afrastering zitten. Volgens hem zijn deze allen herstellende van sterilisatie, castratie.
Ook lopen er poezen rond zijn woning. De man verteld ook kaaimanen op te vangen die verstrikt zijn geraakt in vissersnetten, deze mogen bij hem aan sterken en worden dan weer vrijgelaten.
Er wordt een kaaiman gehaald, die wij mogen bekijken en aanraken.
Tevens toont deze man 2 enorme landschildpadden die al negen jaar bij hem wonen.
We geven een donatie voor het goede werk, alhoewel,........, we hopen dat de man waar maakt wat hij verteld.
We lopen door het dorp terug wederom onder luid geblaf. Gio2 blijft bij ons.
Snel op de fiets en terug naar plantage Frederiksdorp.
Gio2 op onze hielen, of voor de wielen, hij loopt weer kilometers mee terug.
Onderweg buigt hij af naar zijn woonomgeving. Wij vervolgen onze route én komen rond lunchtijd aan in Frederiksdorp.
Lunchen, we proeven deze dagen bijna allemaal de garnalen die hier in de omgeving gevangen worden. O zo lekker en enorm groot.
Na de lunch tijd voor relaxen, we nemen een plons in het zwembad, drinken wat, typen wat, lezen wat, én dat alles in een mooie rustige omgeving, met vogel geluiden, weg schietende leguanen,hagedissen.
In de avond een heerlijk diner, waarna we nog wat kletsen, een biertje drinken.
Zelfs het personeel verlaat het terrein, wij zetten zelf onze laatste spulletjes op de bar voordat we naar ons appartement vertrekken.
Gelukkig geen mieren ditmaal, maar bij Hans & Marion wel een muurkikker, wat ook bijzonder is.