De laatste uurtjes in Myanmar

Zondag 29 november
Vandaag staat in het teken van de terugreis. Ook zullen we Kane vandaag nog ontmoeten. Allereerst genoten we de laatste maal van toast met een eitje. Voor jullie een weet, wij kunnen voorlopig geen toast meer zien, en smachten naar een bruine boterham met kaas.
Om 08.30 uur maken wij kennis met onze laatste gids Mary, en de chauffeur die wij al eerder tijdens onze reis ontmoet hebben.
Mary is een uitgelaten, fanatieke dame die graag een en ander naar haar hand wil zetten. Aangezien wij nuchtere Hollanders ook een eigen mening hebben, wordt er deze dag gedaan wat wij willen.
We brengen eerst een bezoek aan de versmarkt in Yangon, een plek die we volgens Mary niet mogen missen.
Het is leuk, blijft bijzonder, maar de versmarkt is niet meer of minder dan alle markten die we inmiddels gezien hebben.
Tijdens de wandeling wemelt het ineens van de politie, naar blijkt komt er een vooraanstaande hoge politiefunctionaris voorbij. Nooit geweten dat er zoveel politie in Myanmar aanwezig is.
Hierna gaan we op naar de Scotch market, iets wat nog op ons programma staat. Mary geeft aan dat het voor ons belangrijk is hier juwelen te kopen. De scotch market is een plek die door de regering is opgezet, en dit valt te zien. Aangezien wij niet van de juwelen zijn, laten we dit mooi passeren, en zoeken we onze eigen weg. Toch nog maar een paar kleinigheidjes gekocht, we kunnen het niet laten.
Na de markt willen we koffie, Mary geeft aan dat dit niet volgens haar plan verloopt, maar helaas, wij zijn de baas.
De koffie doet ons goed, ondanks het feit dat we zien dat er onder ons terras puppy's verkocht worden. Blijft vervelend om dag in dag uit met de vele zwerfhonden geconfronteerd te worden. Een goed programma om hier een halt aan toe te roepen is meer dan welkom, het probleem van de zwerfdieren zal anders alleen nog maar verergeren. Nog een puntje voor de lady, wat wat ons betreft hoog op de agenda mag komen voor Myanmar.
We bezoeken de voormalige woning van de vader van de lady, dit doet inmiddels dienst als museum. Indrukwekkend, deze man heeft veel voor zijn land gedaan, en zijn dochter treedt nu in zijn voetsporen.
Het is tijd, wij gaan op naar de lunch, om hierna naar het vliegveld te vertrekken.
We eten bij de Green elephant, een luxe eetgelegenheid.
Op het vliegveld aangekomen nemen we afscheid van de gids en chauffeur. We gaan op weg naar huis.
Natuurlijk niet zonder vertraging, ook nu vertrekken we 20 minuten later dan gepland voor het eerste gedeelte van onze reis naar Kualalumpur.
Jammer genoeg zien we Kane niet meer, we hadden gehoopt en verwacht dat zij op het vliegveld zou zijn, maar ze is hier niet te bekennen.
Na 2,5 uur vliegen zijn we in Kualalumpur. We zien onderweg dat het weer verandert, de bliksemschichten zijn vanuit de lucht duidelijk waar te nemen. Bijzonder. In Kaualalumpur 3 tal uurtjes wachten voordat onze vlucht naar Nederland zal vertrekken.
Het wachten gaat snel, we hebben amper tijd om te roken en drinken, of moeten ons alweer naar de gate begeven.
Aangekomen bij de gate, blijkt deze nog gesloten. O jee, wat nu weer.
Met opnieuw 45 minuten vertraging, kan onze laatste vlucht gaan starten. De piloot geeft vanuit de cockpit aan dat de vlucht naar Amsterdam maar liefst 14 uur en 20 minuten zal duren. Pfffff, wat een lange tijd.
Uiteindelijk duurt de vlucht zeker 15 uur, want ook in deze vlucht hebben we te maken met turbulentie, en weersomstandigheden die de vlucht enigszins vertragen.