Zware lange tocht
Door: Ons
Blijf op de hoogte en volg Helmie, Trudie, Hans, Marion
15 November 2017 | Ethiopië, Lalibela
Woensdag 15-11-2017
Planning was 06.00 uur ontbijt, echter om 06.00 uur was alles nog donker.
Het was koud boven op de berg. Wij hebben allen ook niet echt een geweldige nacht achter de rug. We hebben gerust, laten we het daar maar op houden, geslapen in ieder geval niet veel.
Maar goed, op naar het ontbijt.
We krijgen na enige tijd een roerei voorgeschoteld, en daar blijft het bij. O nee, ik vergeet de koffie. Een karig ontbijtje dus, en wij moeten deze dag kilometers maken.
Ondertussen zien wij wel de Baboons liggen tegen de rotswand beneden ons. Geweldig toch, ze zijn nog in rust. Ook zie we een woestijnrat, die aan het genieten is van de opkomende zon. Wat is de natuur toch prachtig.
Wij zijn klaar voor vertrek en vragen de rekening. Volgens de eigenaar van de lodge moeten wij de kamers nog betalen. Wij snappen er niks van, en gaan hieromtrent in conclaaf. We appen naar Boundless en krijgen snel antwoord. Het drinken en eten is voor onze rekening, de kamers zijn al eerder betaald.
Oké zegt de lodge, miscommunicatie........
Wij gaan uiteindelijk door dit gebeuren om 07.30 uur op pad. We starten met een wandeltocht. We zijn nog geen 25 meter op pad, of er stort al een fles water in het ravijn. Een goed begin.....
Ook nu weer veel tegenliggers, naar blijkt is er weer een uitvaart waarbij men genodigd is.
We starten met een fikse klim, en komen uit op een open vlakte.
Hier lopen vele koeien, geiten, schapen met even zoveel herders. Zodra deze herders ons in beeld krijgen, verlaten ze hun dieren én hebben zij enkel nog maar oog voor ons. Natuurlijk horen wij wederom, pen pen, money,money, bir,bir,......soms wordt je gek van al die kinderen.
Volgens onze gids vertrekken wij vroeg om zo rond 14.00 uur aan te komen bij de Yemrehane Kristos kerk.
Wij starten vrolijk en blij, na uren en uren ploeteren, klauteren, zwoegen, zweten, stappen, klimmen, lijkt het echter alsof er geen einde aan deze tocht gaat komen.
Onze gids blijft zeggen, nog even, dan zijn we er. Ik ben trots op jullie, maar wij, wij gaan kapot. Wat een barre tocht.
Op een berg genieten wij onze lunch, koude rijst met groente.
Vele kinderen kijken op een afstandje toe. Het smaakt prima, maar......weer op pad, we moeten verder.
We klimmen en klauteren verder tot aan de grote weg, yes, bijna aan het einde,
Tot overmaat van ramp denken wij er bijna te zijn, komt er nog een berg aan die we moeten gaan bedwingen. Afgronden kijken ons toe, smalle richels waar we overheen moeten, en dat alles over keien én los grind.
Gelukkig komt er een herder op ons pad, die ons mee naar beneden helpt.
Wij vinden het spannend, Trudie kan af en toe geen been meer vooruit zetten. Zij raakt geblokkeerd, wat een ramp deze tocht. Holymoly, roept Trudie meerdere malen, en wie haar kent, weet hoe laat het dan is.
Gelukkig weten wij allemaal gezond en wel de kerk te halen.
Jeetje, wat een barre tocht, echt niet goed voor ons Hollanders. Je moet echt geoefend zijn wil je dit op een normale manier kunnen halen.
Wij kwamen uiteindelijk om 16.30 uur aan bij de kerk. Ietsje later dan gepland.
Door de heftige tocht hebben we ook niet allemaal kunnen genieten, het was ditmaal echt teveel.
Nooit meer, nooit meer is het enige wat we weten.
We bezichtigen de kerk, welke gebouwd is in een grot. Volgens het verhaal is deze kerk gebouwd op water.
Bijzonder gezicht, echter doordat wij o zo blij waren dat we het einde van deze bizarre tocht gehaald hebben, hebben we weinig van de uitleg vernomen.
Hierna in de auto én nog 42 kilometer terug naar het top12hotel.
Wij zijn blij dat we terug zijn, en kunnen amper nog boe of bah zeggen.
Na een hapje eten, allemaal doodop ons bedje in.
Een dag die wij niet snel zullen vergeten.
Planning was 06.00 uur ontbijt, echter om 06.00 uur was alles nog donker.
Het was koud boven op de berg. Wij hebben allen ook niet echt een geweldige nacht achter de rug. We hebben gerust, laten we het daar maar op houden, geslapen in ieder geval niet veel.
Maar goed, op naar het ontbijt.
We krijgen na enige tijd een roerei voorgeschoteld, en daar blijft het bij. O nee, ik vergeet de koffie. Een karig ontbijtje dus, en wij moeten deze dag kilometers maken.
Ondertussen zien wij wel de Baboons liggen tegen de rotswand beneden ons. Geweldig toch, ze zijn nog in rust. Ook zie we een woestijnrat, die aan het genieten is van de opkomende zon. Wat is de natuur toch prachtig.
Wij zijn klaar voor vertrek en vragen de rekening. Volgens de eigenaar van de lodge moeten wij de kamers nog betalen. Wij snappen er niks van, en gaan hieromtrent in conclaaf. We appen naar Boundless en krijgen snel antwoord. Het drinken en eten is voor onze rekening, de kamers zijn al eerder betaald.
Oké zegt de lodge, miscommunicatie........
Wij gaan uiteindelijk door dit gebeuren om 07.30 uur op pad. We starten met een wandeltocht. We zijn nog geen 25 meter op pad, of er stort al een fles water in het ravijn. Een goed begin.....
Ook nu weer veel tegenliggers, naar blijkt is er weer een uitvaart waarbij men genodigd is.
We starten met een fikse klim, en komen uit op een open vlakte.
Hier lopen vele koeien, geiten, schapen met even zoveel herders. Zodra deze herders ons in beeld krijgen, verlaten ze hun dieren én hebben zij enkel nog maar oog voor ons. Natuurlijk horen wij wederom, pen pen, money,money, bir,bir,......soms wordt je gek van al die kinderen.
Volgens onze gids vertrekken wij vroeg om zo rond 14.00 uur aan te komen bij de Yemrehane Kristos kerk.
Wij starten vrolijk en blij, na uren en uren ploeteren, klauteren, zwoegen, zweten, stappen, klimmen, lijkt het echter alsof er geen einde aan deze tocht gaat komen.
Onze gids blijft zeggen, nog even, dan zijn we er. Ik ben trots op jullie, maar wij, wij gaan kapot. Wat een barre tocht.
Op een berg genieten wij onze lunch, koude rijst met groente.
Vele kinderen kijken op een afstandje toe. Het smaakt prima, maar......weer op pad, we moeten verder.
We klimmen en klauteren verder tot aan de grote weg, yes, bijna aan het einde,
Tot overmaat van ramp denken wij er bijna te zijn, komt er nog een berg aan die we moeten gaan bedwingen. Afgronden kijken ons toe, smalle richels waar we overheen moeten, en dat alles over keien én los grind.
Gelukkig komt er een herder op ons pad, die ons mee naar beneden helpt.
Wij vinden het spannend, Trudie kan af en toe geen been meer vooruit zetten. Zij raakt geblokkeerd, wat een ramp deze tocht. Holymoly, roept Trudie meerdere malen, en wie haar kent, weet hoe laat het dan is.
Gelukkig weten wij allemaal gezond en wel de kerk te halen.
Jeetje, wat een barre tocht, echt niet goed voor ons Hollanders. Je moet echt geoefend zijn wil je dit op een normale manier kunnen halen.
Wij kwamen uiteindelijk om 16.30 uur aan bij de kerk. Ietsje later dan gepland.
Door de heftige tocht hebben we ook niet allemaal kunnen genieten, het was ditmaal echt teveel.
Nooit meer, nooit meer is het enige wat we weten.
We bezichtigen de kerk, welke gebouwd is in een grot. Volgens het verhaal is deze kerk gebouwd op water.
Bijzonder gezicht, echter doordat wij o zo blij waren dat we het einde van deze bizarre tocht gehaald hebben, hebben we weinig van de uitleg vernomen.
Hierna in de auto én nog 42 kilometer terug naar het top12hotel.
Wij zijn blij dat we terug zijn, en kunnen amper nog boe of bah zeggen.
Na een hapje eten, allemaal doodop ons bedje in.
Een dag die wij niet snel zullen vergeten.
-
18 November 2017 - 10:29
Annemarie:
Oei, dat was heftiger dan verwacht, maar als jullie thuis zijn, de scherpe kantjes wat afgesleten zijn dan is het zeker een fijne ervaring geweest. de plaatjes zijn in ieder geval erg mooi!
Geniet nog schatjes -
18 November 2017 - 14:14
Snouska:
Fantastisch , die kerk! Ik heb het gezien in ' Erica op reis'.
Knap van jullie hoor!
Geniet er nog lekker van, boeiend land, Ethiopië.
Liefs,
Anous en fam. -
19 November 2017 - 21:12
Karin:
Wat een spannende reis. Hele mooie foto's ook. Nog veel plezier gr
-
20 November 2017 - 15:38
Maria School:
Hallo Luitjes,
Ik heb van Wilma het verslag en foto's doorgekregen. Het ziet er heel avontuurlijk uit. Geniet er samen van. Helmi tot snel weer op het beeldhouwen. Dat is beter vol te houden als barre tochten. Groetjes Maria. -
24 November 2017 - 16:31
Anne:
Hahahaha ja als er 12x holy moly gezegd wordt, dan is het ver heen. Gelukkig hebben jullie die tocht ook weer achter de rug. Jammer dat het zo pittig was dat het amper mogelijk was te genieten. Maar de plaatjes zijn prachtig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
