paramaribo

Dinsdag 05 november
We hebben een vrije dag, onze één na laatste dag in Suriname. Rustig aan doen dus, alhoewel..... dat past niet bij ons.
We besloten gisteravond om een taxi te bestellen voor 08.00 uur vanochtend. We willen naar de centrale markt in Paramaribo. Volgens de boeken de grootste markt van het hele Caribische gebied. Wij zijn benieuwd.
Maar, natuurlijk starten wij de dag eerst met een ontbijt om 07.00 uur bij no 8, het appartement van Hans & Marion.
Lekker met het geluid van de vogels op de achtergrond.
Om 08.00 uur staan wij klaar voor vertrek. Geen taxi te bekennen. Vreemd, ondanks dat men spreekt van het Surinaams kwartiertje, hebben wij dit nog niet eerder meegemaakt. Vaak is de taxi al voor tijd aanwezig.
We besluiten te wachten en om 08.12 uur komt de taxi aan.
Op naar Paramaribo. We worden afgezet nabij de centrale markt én gaan op pad.
Vele vroege vogels zijn al in touw, we zien vele mensen lopen met plastic tassen vol goederen die vanaf de markt komen.
We gaan naar binnen en stuiten op vele kraampjes met vis, geroosterde vis, rauwe vis, garnalen in alle soorten en maten, alles netjes uitgestald op de markttafels. Zo nu en dan wordt er een emmer water over de vis gegooid. Er is hier geen sprake van een koeling, of vriezer om zaken koel te houden, én inmiddels is het 08.45 uur én loopt de temperatuur al op naar 30 graden.
Wat zou de voedselautoriteit hiervan vinden?
Wij vinden het geweldig, we ruiken een diversiteit aan geuren door elkaar heen, erg bijzonder. Na de vis enorme hoeveelheden groenten, knollen, fruit, zaden in alle kleuren, grote en maten. Ook verzorgingsproducten, vlees, huishoudelijke artikelen, alles is hier te koop. De centrale markt telt zo’n 3000 kraampjes, echt van alles wat.
Op de eerste verdieping kleding. Vele kraampjes zijn hier dicht. Op onze vraag hoe dit komt, geeft men aan dat het nog vroeg is, sommige eigenaren moeten eerst de kinderen naar school brengen. Ook laat men horen dat er wat eigenaren op vakantie zijn.
Wij kunnen niet voorbij lopen zonder hier wat te besteden.
We hebben hopelijk nog plek in onze koffers.
We lopen ook langs een grote hal met hierin veelal de producten vanuit het binnenland. Kruiden, noten, zaden, knollen, van alles wat je nodig kan hebben in het binnenland.
Het is warm, wij gaan verder en lopen richting waterkant. We stoppen om wat te drinken bij een restaurantje aan het water.
Dat is belangrijk hier, drinken, drinken en nog eens drinken.
We gaan verder, lopen via het busstation, allemaal vrolijke kleurtjes worden gebruikt op de bussen die veelal van particulieren zijn. Hoe kleurrijker, hoe opvallender de bus.
Trudie ziet Günther, een gids die wij ontmoet hebben op Palumue.
We stoppen en kletsen even met hem en zijn Duitse gasten, die we ook kennen van eerder.
Leuke man, die mooi kan vertellen.
Wij lopen door de winkelstraten in Paramaribo én gaan her en der een winkeltje in.
We hadden eerder besloten te lunchen in Paramaribo bij Souposo, een restaurant, soephuis wat bekend staat om soepen én Surinaamse gerechten.
Het is een eindje lopen, met de zon hoog aan de hemel, maar rond 12.30 uur komen wij aan bij Souposo, waar we lekker kunnen zitten inde achtertuin.
We proberen weer wat Surinaamse gerechten uit, én zelfs de pinda soep word besteld.
We eten erg lekker. De Surinaamse keuken is echt geweldig, én zeer divers.
De kruiden en specerijen die gebruikt worden maken het eten lekker van smaak.
Na het eten nog een afsluiter, onze laatste maal uit eten samen, vandaar.
Voor vanavond hebben we namelijk de röti van buurman Aniel besteld.
Marion én Hans gaan voor de speciale koffie’s, Trudie én Helmie voor een toetje. We laten het ons smaken.
Een taxi word voor ons besteld, die brengt ons terug naar Kekemba.
De middag spenderen wij verder aan het zwembad, met zo nu en dan een pittige bui tussendoor. Het kan ineens super hard regenen, waarna het 2 tellen later droog is en de zon uitbundig schijnt.
In de avond de röti, deze blijft super lekker. Hierna pakken we het pesten weer op. Met een alcoholisch drankje, lukt dit prima.
We drinken Surinaamse rum, Bourgoe genaamd. In Cuba vertelde men dat deze rum in Cuba gemaakt weer. Hier word verteld dat de rum in Suriname gemaakt word. Ons maakt niet waar hij gemaakt word, wat we wel weten is dat deze rum echt lekker is, én voor Nederlandse begrippen, weinig kost.
Een heerlijk spel, waarbij we nog wel een keer de spelregels moeten nakijken.
Ben je nu wel of niet verplicht kleur te bekennen bij het pesten als je kan....?
Voor ons nog steeds niet echt duidelijk.
We gaan door tot laat in de avond. Gezellig én fijn om zo samen bezig te zijn.
En de winnaar, wederom....., geen Trudie, Marion of Hans.
Welterusten.