Arequipa

23 september 2016
In de vroege ochtend bereiken we de tweede stad van Peru, Arequipa. 1.200.000 inwoners zijn hier gesetteld.
We hebben allemaal een behoorlijk stukje van de nachtrit in de bus kunnen slapen, worden zo'n beetje wakker als de lichtval begint. Wederom een woest, ruig landschap zien wij aan ons voorbijtrekken. Nu geen zand, maar veel rotsachtige heuvels en bergen. We missen de twee snacks, en bij navraag blijkt dat er iets verkeerd gegaan is met de catering, vanuit Nasca zijn er geen snackpaketten meegegaan aan boord van de bus. Wij, inmiddels een tien uurtjes verder hebben honger en dorst, maar helaas, hieraan kunnen wij nu niets veranderen.
Bij aankomst op het busstation, zien wij geen taxi chauffeur staan. We lopen naar de uitgang en ontmoeten daar Johannes, een Nederlandse man die inmiddels al 15 jaar woonachtig is op Peru.
Binnen 5 minuten verteld hij ons zijn complete levensverhaal, wel bijzonder. Johannes is werkzaam bij een toeristen informatie bureau, en verteld ons ook de hoogtepunten van Arequipa.
Na een telefoontje blijkt de taxi al langer voor ons klaar te staan buiten, tussen alle andere in. Die hadden we zelf waarschijnlijk nooit gevonden.
Gelukkig een minivan, dus met z'n allen inclusief bagage op pad naar ons nieuwe onderkomen, Casa di mi Abuela (grootmoedershuis).
Arequipa ligt op 2325 meter hoogte, en hier gaan we vast wennen aan hoogte, dus veel drinken geblazen.
Allemaal enigszins brak zitten we rond 11.30 uur aan ons ontbijtje. Hierna de middag doorgebracht bij het zwembad, temperatuur is prima hier.
Aan het einde van de middag gaan we op pad, de stad verkennen. We zitten redelijk centraal in het historische gedeelte en maken een leuke wandeling. We zien de kathedraal, het nonnenklooster, vele kerken en besluiten morgen verder onderzoek te gaan doen, vandaag is het pinnen geblazen en verder genieten van de sfeer van de bevolking. Het is vrijdagavond, volop drukte op straat, veel te zien, overal muziek of bandjes, gezellig sfeertje hier.
Uiteindelijk belanden we op een terras, met wederom happy hour. Dat maken we hier vaker mee, happy hour, 2 cocktails halen, 1 betalen. Wij nemen het ervan en genieten.
De maaltijd is prima, Marion aan het Alpaca vlees, het smaakt maar is niet voor herhaling vatbaar. Hans en Trudie nemen ook de proef op de som, ook zij zijn niet echt gecharmeerd van de smaak.
Ook eten we quinoa, een Peruaanse specialiteit.
In een sfeervolle stad, wandelen wij weer rustig naar ons hotel. Op naar een hopelijk goede nachtrust.
Liefs