Vinh Long

Vinh Long

Tijdens het ontwaken rond 06.00 uur, beloofd het een mooie dag te worden. Iedereen is rondom de homestay al volop bezig met vegen, boenen, ontbijt bereiden, volop bedrijvigheid.
We hebben allemaal redelijk geslapen, de vochtigheid door de vele regen was te merken, waardoor de bedden klam aanvoelde. De omgeving maakt echter direct weer veel goed, prachtig aangelegde tuin, en zitjes aan de mekong delta waar wij in deze vroege ochtend van alles voorbij zien trekken.
Na een goed ontbijt nemen wij afscheid van de familie en stappen bij huis op wederom een privé boot. Deze neemt ons mee naar de floating market, oftewel de drijvende markt. We varen een klein half uurtje wanneer we de markt zien. Allerlei verschillende boten die handelswaren aanbieden. Aan een bamboestok is af gelezen welke goederen de boot verkoopt. Ook hier een en al bedrijvigheid.
Wat ons ook opvalt, wederom, is de verkwisting van de natuur. Er worden op de boten groenten schoon gemaakt, het afval wordt rechtstreeks overboord in de mekong delta gedumpt. Er komen toeristenboten voorbij, die letterlijk een oliespoor achter zich aan hebben hangen. Ook zien we weer veel plastic materialen in de rivier verdwijnen.
Jammer dat de Vietnamezen zelf niet wat trotser zijn op hun natuurlijk schoon, waardoor een en ander langer behouden zal blijven.
Onze gids Loi verteld dat hij denkt dat de drijvende markt geen lang leven meer zal hebben. Er komen steeds meer mogelijkheden voor de plaatselijke bevolking middels bruggen en wegen, om de waren aan land te kopen.
De mekong is een rivier van 4500 kilometer lang. Hij start in China, loopt door Birma, Thailand, Laos, Cambodja. Hij komt in drie vertakkingen Vietnam binnen.
In de mekong delta wonen 20 miljoen mensen, op een oppervlakte van 40.000 vierkante kilometer. Het is zeer vruchtbaar, dus er wordt veel verbouwd.
Na de floating market gaan we op naar de fruittuinen.
We komen aan en zien vele Vietnamezen lopen in hun (in onze ogen) zondagse kledij.
Na 10 minuten hebben we onze gids gevraagd de Tour door de fruittuinen te beëindigen. Het was een attractiepark, met inderdaad veel fruitbomen, maar het commerciële spatte er vanaf. We zagen varkens waarop geboden kon worden, wie het snelst aan de overkant was, er was een magische show met een aapje, we zagen zeer veel krokodillen liggen op een zeer kleine oppervlakte,kortom, absoluut niets voor ons. We hebben onze gids gevraagd rechtsomkeer te maken, en hem proberen uit te leggen dat dit park niet geschikt is voor ons. Of hij dit snapte weten we niet, hij heeft ons echter wel richting uitgang gebracht.
Door het fiasco, fruittuinen genaamd, kwamen we veel eerder dan gepland aan in Vinh Long, ons nieuwe hotel.
Besloten dat de meiden samen met de gids een fiets gaan huren voor het middaggedeelte, om een nabij liggend eiland te verkennen. Hans neemt even wat tijd voor zichzelf.
Om 14.45 uur op de fiets gestapt, nadat er net een heftige regenbui met volop onweer Vinh Long had gepasseerd.
We moeten met het veerpont om de overkant te bereiken, en dat op zich was al de moeite waard. Voor ons zijn alle Vietnamezen met scooters, lopend, fietsend een bezienswaardigheid, echter op een veerpont vol Vietnamezen zij 3 Hollandse dames in regenkleding ook iets aparts.
We fietsen over het eiland, veel groen, volop fruitbomen, en diverse groenten worden hier gekweekt. Een mooie fietstocht, die zo nu en dan toch wat regenbuitjes kent. We zitten onder de modder, zijn soms behoorlijk nat, moeten tegen stijle bruggetjes fietsen, zien vriendelijke mensen, weer de moeite waard.
Tijdens een harde regenbui een stop gemaakt om even wat te drinken.
Trudie en Helmie waren verkeerd gefietst. Onze gids, behoorlijk enthousiast, hield er een snel tempo op na. We hadden hem hier al op aangesproken, want wij willen naast fietsen, ook nog genieten en wat kunnen zien van de omgeving.
Op een bruggetje, na een korte fotostop, was er echter geen gids ėn geen Marion te bekennen. Omdat Helmie de gids had horen zeggen dat het water gevolgd moest worden, hebben zij dit maar gedaan.
Geen Marion of Loi in beeld.
Marion ondertussen had de gids aangegeven dat de andere dames niet volgde, waarop er een "zoektocht" is gestart door het navragen bij diverse mensen onderweg. Vele mensen hadden 2 dames zien fietsen, maar allemaal gaven ze een andere richting aan. Uiteindelijk spraken zij iemand die het zeker wist dat hij Trudie & Helmie gezien had, waarop onze gids de benen nam, en dermate hard vooruit fietste dat Marion moeite had om hem te volgen.
Trudie en Helmie ondertussen, fietsten maar door. Het begon ietwat te schemeren, en het kleipad was erg glad en donker, waardoor zij maar een doel voor ogen hadden. Naar de verharde weg, en dan Marion gaan bellen.
Aangekomen op de verharde weg, stond Trudie net met de mobiele in haar hand, toen Loi ons buiten adem bereikte. Gelukkig vrij snel gevolgd door Marion.
Direct maken wij de afspraak, mocht iemand nog ooit de weg kwijt zijn, of mochten we elkaar uit beeld raken, dan keren we terug naar de laatste plek van samenzijn.
We hopen dat het niet meer nodig zal zijn, maar op voorhand weten we dan wat te doen.
Na nog een behoorlijk stukje trappen, zien we de veerboot weer in zicht komen. Het is inmiddels donker wanneer wij de fietsen bij het hotel plaatsen.
Na een drankje én voor de dames een heerlijke douche (was echt nodig na al die modder), besloten om even wat te gaan eten.
We lopen Vinh Long in, ons hotel ligt immers midden in het centrum om op zoek te gaan naar een restaurantje. Na het bereiken van de bocht in de weg, zien wij echter een soort van doorgaande weg, die geen enkel restaurant laat zien. Er is geen leven op straat, er ligt vooral veel rommel. Hierop toch maar omgedraaid en plaatsgenomen in het restaurant tegenover ons hotel, onder de TL balken.
Tijdens het opnemen van de bestelling, kwamen er drie kokkinnen bij ons staan. Men spreekt hier zeer weinig Engels, dus door het aanwijzen van de gerechten (menukaart in Engels en Vietnamees),weten zij wat ze klaar moeten maken.
Uiteindelijk onze buikjes weer gevuld, Trudie Hans en Marion nog een afzakkertje gedronken, waarna onze bedjes uitnodigend stonden te wachten.