Shivay

25 september 2016
Vanochtend aanpoten geblazen, voor 07.00 uur moeten de koffers klaar staan, we worden omstreeks 07.30 uur opgehaald en kunnen ontbijten vanaf 07.00 uur.
Kortom, haasten.
Na ons ontbijt uiteindelijk nog tijd over, we stapten om 07.50 uur in de bus richting Colca Canyon.
We zijn inmiddels 6 dagen in Peru, en maken zoveel mee, onvoorstelbaar, wat een land. Voor iedereen die nog geen plannen heeft, Peru is echt de moeite waard, qua mensen, qua natuur, qua historie, echt een aanrader.
We gaan op weg naar het hoogste punt, dat gaan we vandaag passeren.
We rijden door een nationaal park, nationaal reservaat de Salinas y Aguada Blanca, het gebied is enorm 367.000 hectare groot, wat een uitgestrekt landschap, met op de achtergrond de met sneeuw bedekte vulkanen. Wat we zien valt niet te beschrijven, het is zo overweldigend, groots, gevarieerd van landschap vol met bergen, vulkanen, terrassen tot aan droge grond, rivieren, watervallen, cactussen, enorme vergezichten, echt waar, het lijkt alsof we in een goeie film zitten. Maar dan wel 3D, overal rondom ons is iets te zien.
We zien de lama's, de alpaca's, én de vicuña's. Deze dieren verblijven in gebieden op grote hoogte, wij zitten dan ook boven de 4000 meter hoog.
We zijn ervan overtuigd dat al onze honderden foto's ook dit geweldige gevoel niet kunnen overbrengen. Jeeminee, wat een land, wat een diversiteit, en nogmaals onbeschrijfelijk.
Net voordat wij het hoogste punt 4910 meter bereiken, stoppen we op een plek voor de coca thee. Hier zien we een regenboog om de zon. Waarschijnlijk denken jullie dat wij gek zijn geworden, maar de foto's zullen het bewijzen. Dit fenomeen heeft iets te maken met ijskristallen, maar exact leggen we later uit.
Terwijl we weer op weg gaan, krijgen we de tip om op cocabladeren te gaan kauwen.
We stellen ons eigen pakketje samen, een en ander is goed tegen mogelijke hoogteziekte aldus onze gids.
Na 15 minuten kauwen op dit goedje, spugen we het maar uit, en naar we denken heeft het met ons weinig gedaan.
We bereiken het hoogste punt en hier maken we een stop, de moeite waard want hier heb je een prachtig uitzicht op de vulkanen en opvallend zijn de apachetas, torentjes stenen die bewoners hebben opgestapeld voor de verering van hun voorouders.
Een plek waar we een wens kunnen doen, er worden dus door ons ook steentjes gestapeld, en wensen in gedachten geformuleerd.
Nadat we gisteren al allemaal een kaarsje hebben aangestoken, is dit wel een bijzondere plek om hier een torentje te stapelen.
Rondom ons enkel natuur, op de achtergrond een nog steeds een slapende rokende vulkaan, de Ampato. We blijven onze ogen uitkijken.
Ook zien we tijdens onze reis op meerdere plekken de verwoestingen die de diverse aardverschuivingen én de aardbeving van 6 augustus j.l hebben aangericht.
We vervolgen onze weg naar Chivay, het hoofdstadje van de Colca Canyon.Hier worden wij omstreeks 13 uur opgewacht door Freddie, hij zal ons begeleiden naar onze homestay.
Ook zien we Paul en Moniek wederom, wij zullen hen gedurende deze reis op meerdere plekken gaan zien, en samen dingen gaan ondernemen. Een eerste klik is er direct, maar ja, wat wil je, ook een stel uit Brabant- NoordLimburg, dus contact is snel gemaakt. Onze homestay gelegen in de Coraque gemeenschap, is een mooie plek. We logeren bij Amanda en Freddie een vriendelijk goedlachs stel. Amanda treedt ons tegemoet in originele klederdracht. Zowel Amanda als Freddie kennen enkel de Spaanse taal, dus het wordt handen en voeten werk.
We kunnen direct aanschuiven voor de lunch, er wordt ons een drie gangen diner voorgeschoteld. Als hoofdgerecht Alpaca gegeten, en dit keer was de smaak erg goed.
Met Freddie besluiten we nog een wandeling te ondernemen van een uur. We lopen naar San Antonio, een oud domein, ruïnes van het Inca tijdperk.
We zien de bevolking werken op het land, kortom, wederom een mooie belevenis.
Teruggekomen van de wandeling is het tijd voor rust. Amanda is al aan het koken voor ons diner, de rest maakt kennis met de kinderen en elkaar. Moniek is inmiddels weer een beetje opgeknapt, zij had last van hoogteziekte en heeft de wandeling niet meegemaakt.
Amanda heeft een goed idee, zij gaat de dames onder ons steken in de originele klederdracht. Moniek, Trudie en Marion zijn de gelukkigen, de kleding is kleurrijk, erg zwaar en zeer precies gemaakt. Alle kleine details zijn zichtbaar.
Met hun kleding aan, moet er ook een traditionele dans uitgevoerd worden, in het woonverblijf. De hele familie doet mee.
Inmiddels heeft Helmie ook hoofdpijn en besluit haar bedje even op te zoeken.
De rest feest en kletst nog even door.
In de avond wordt er een maaltijdsoep en een heerlijk toetje geserveerd. Freddie gaat op pad voor een gepast drankje, en drinkt met Hans en Paul een heerlijk biertje mee.
Vroeg in de avond zoekt iedereen zijn bedje op met een warme kruik die we van Amanda krijgen.want fris is het wel daar in de avond.
Groetjes