Koffieroute dag 1

03 oktober
Vandaag gaat het beginnen, de koffieroute. ( betere benaming is inka jungle trail) Niet iedereen heeft een rustige nacht gehad, Trudie slecht geslapen, de spanning voor de route, die volgens de gids ook behoorlijk smal en eng kan zijn.
Als toppunt krijgt ze haar koffer niet meer geopend, dus het humeur is niet opperbest.
Om 06.45 uur ontbijt, om 08.00 uur moeten we op het plein verzamelen, hier pikt Octavio ons op met een taxi.
Koffers blijven in Ollantaytambo, dus wij op pad met de rugzakken.
De taxi is netjes op tijd, een luxe bus. We rijden door de bergen, wat een gezigzag. Wederom spectaculaire vergezichten, blijft iedere dag weer anders. Het lijkt alsof Peru uit een en al berg bestaat. We rijden over een hoge pas, 4300 meter, waarna we gaan dalen en ineens in de mist rijden.Hoog in de bergen leven nog steeds de mensen erg primitief, geen electriciteit, geen school voor de kinderen, geen beschikking over materiële goederen, kortom zij leven in de tijd van weleer.
Onze gids geeft aan dat deze mensen er ook bewust voor kiezen, zij willen niet anders, dit is hun bestaan wat ze aan hun kinderen doorgeven.
Menig kind besluit uiteindelijk om toch richting stad te gaan, echter is er ook een groep die het primitieve leven altijd zal blijven koesteren.
Peru is een groots land inzake de landbouw, dat is de eerste bron van inkomsten, tweede bron zijn de toeristen. De hoog gelegen boertjes verbouwen dus hun eigen groenten en zorgen voor eigen levensonderhoud.
We stoppen onderweg voor een fotostop op een mooie plek met uitzicht maar helaas laag hangende wolken.Er worden door de dames ook snel even natuurlijke plasstops ingelast, het klettert er op los en ineens is de mist opgelost.
Hierna nog een stop in Santa Maria, voor de aankoop van wat fruit, en een kop koffie.
We worden direct aangevallen door kleine mugjes, dus de deet komt tevoorschijn. Hans spuit zoveel, dat de buschauffeur direct aan het hoesten gaat.
Laatste stukje taxi voor onze start.
Inmiddels is het warm, we starten vol goede moed.
Maar dan, 45 minuten tegen de berg op wandelen, klimmen en klauteren, jeetje, dat is zwaar. We zien mooie natuur, maar verdere geen mens, geen huis, alleen maar groen, stenen, bergen, soms een vogel, kortom het is zwaar. Het zweet loopt overal.
Tot overmaat van ramp ziet Helmie dat de kuiten van Hans compleet onder de zandvliegen zitten, op de ene 25 bulten, de andere 30. Hoeveel pech kan je hebben.
We ploeteren verder, er moet ooit een keer een huisje komen.
Na een kleine 3 uurtjes ploeteren, bereiken wij het huisje van Alejandro.
Geweldig wat we hebben gezien, maar ook allemaal blij dat we gearriveerd zijn. Er is geen kledingstuk meer droog, letterlijk alles kunnen we uitwringen.
Hans en Marion zitten volledig onder zandvliegbulten, zij hebben klaarblijkelijk lekker bloed.
We krijgen een warm welkom door Alejandro en zijn vrouw. Alejandro is een koffieboer, die van allerlei ecologisch geteelde producten op zijn 16 hectares grond heeft staan.
We genieten een geweldige lunch, wauw, wat kunnen de mensen hier toch koken. Een driesterren restaurant is er niets bij.
De lange route naar Alejandro is zo'n 2,5-3 uur, de korte route naar het dorp is één uur, dus ook hij teelt alle groenten, fruit, koffie zelf.
Na de lunch genieten we een echte kop koffie, en gaan we de plantage bekijken.
Alejandro showt vol trots zijn ananas, zijn vele soorten sinaasappels, zijn avocado's, bananen, zijn pepers, zijn koffieplanten en nog veel meer.
Knap hoe zij hun bestaan kunnen waarborgen.
Indrukwekkende manier van leven, hoog boven op een berg.
In de avond, wordt ons wederom een driegangen diner voorgeschoteld, een keuken die van armoede bijna uit elkaar valt, er wordt gekookt op hout, het binnenverblijf ziet er niet uit, maar koken, ze kunnen het hier gelijk zonder dure apparatuur.
Knap staaltje werk.
Heerlijk gegeten. We zitten buiten en zien allerlei insecten op de lamp afkomen, spinnen in allerlei maten, torretjes, kakkerlakken, muggen, ook de sigaarvlieg, groene papegaaien, vliegende kippen, alles leeft in dit gebied. De katten en de honden zijn er blij mee en maken meerdere insecten meester.
Wij genieten, totdat er weer een insect de lucht uit komt vallen.
Dit is echt primitief leven, terug naar de basis.
Voordat we gaan slapen worden de klamboes goed geïnstalleerd, ze zullen ons niet klein krijgen, alhoewel bij menigeen de jeuk begint toe te nemen.
Na een heerlijke maaltijd omstreeks 22 uur op tijd ons bed weer in, op naar weer een spannende dag.
Xxx