het mooie Nicaragua

Vrijdag 2 maart:
Na wederom een heerlijk ontbijt,om 9.15 uur vertokken in 2 groepen voor een wandeltocht over San Fernando' een van de Solentiname eilanden.
Een tocht die divers was, bos, bergen, mooie vergezichten en een geweldige Spaanstalige gids.
Onderweg een verse grapefruit geplukt, die o zo lekker was van smaak. Zoetsappig.
Na twee en half uur troffen wij Tien en Truus weer die ondertussen het plaatselijke museum hadden bezocht en het dorp hadden verkend.
Wij ondertussen snelle douche, want het zweet kwam uit alle gaten en kieren. Na een goede lunch vertrokken we met de " speedboot" naar Ometeppe. Een tocht die met de Ferrieboot 11 uur zou duren, hebben wij nu. afgelegd in 2 uur en 10 minuten. Onderweg een rondje gevaren rond het vogeleiland 'waar we weer allerlei moois gezien en gespot hebben.
Hierna in volle vaart over het meer van Nicaragua naar onze volgende plekkie in Ometeppe.
De mensen aan de rechterkant van de boot, Truus, Tien Trudie en Helmie werden gratis voorzien van een natte douche.
Om 15.30 uur aangekomen op het grootste eiland in zoet water gelegen ter wereld. Een vulkaneneiland met twee vulkanen. 1x dood, genaamd Madras, andere actief, Conception.
Via een onverharde keien weg bereikte we per busje het dorpje Altagrazia. Onderweg loslopende koeien, varkens, kippen,paarden, honden en biddende mensen aan de kant van de weg, voorbereiding voor het Paasfeest. Ons hotel genaamd Hotel Central bood weer aardig wat verrassing, wederom een mooie slaapplek.
Omdat de disco te lang genoot van een pauze, en de bar gesloten was, gingen Hans en Trudie biertjes scoren bij een kroegje aan de overkant van de weg.
Letterlijk bier scoren in een zandbak, maar zoals gewoonlijk kregen die twee het wel weer voor elkaar om met de Tona biertjes terug te komen.

Zaterdag 3 maart:
Tijdens het ontbijt gezongen voor Annie, groepsgenote, welke vandaag jarig is.
Er werd om 07.30 uur een enorme Taart gebracht die gemaakt was volgens Nicaraguaans recept.
We sprake af elkaar om 17.00 uur te ontmoeten en dan onder het genot van een taartje het feestje te vieren.
Na het ontbijt vertokken Truus en Tien voor de classic tour rondom het eiland.
Ze hebben een mooie plekken gezien, stukken steen volgens Truus, Petroglieven geheten' ver gewandeld naar een koffieplantage, die niet meer aanwezig bleek te zijn, maar beiden kwamen moe en voldaan terug na een heerlijk dagje.
Een andere groep had besloten de vulkaan te beklimmen, 5 uur durende tocht.
Onze eigen jeugd, had besloten om fietsen te huren en de omgeving te gaan verkennen.
Om 10.00 uur vertrokken en al snel van de verharde weg af gegaan. Via paden, stenen en keien de binnenlanden ingefiets.
Na 15 minuten vol keien, hoogtes en slechte paden, lag het zadel van Helmie er al af. Op zoek naar de plaatselijke bevolking, voor hulp, en na enig zoeken enkele jongens bereid gevonden ons te helpen.
Allerlei sleutels werden aangedragen, en de fiets voor 1 dollar gerepareerd.
Wij volle goede moed verder, over bulten en dalen, keien en onverharde paden. In the middle of now where een plek gevonden voor een colaatje.
Hierna onze tocht vervolgd, brulapen van zeer dichtbij gezien, die ons na enige tijd met fruit bekogelden.
Aapjes kijken, niet hier was hun motto.
Via het dorpje Altagrazia' op naar San Juan.
Gezien het feit dat de verharde te steil omhoog gingen. Opnieuw van de weg af en door de bush gegaan, wat een tocht, we hebben veel gezien het leek wel survival. Uiteindelijk een mooi plekje gevonden, een klein strandje in San Juan. Via een prive terrein stonden we ineens op een plekje waar iedereen wil wonen.
Daar in ons ondergoed een frisse duik genomen, de temperatuur was niet te harden.
Langs de kust, via het strand terug gefietst' waarna we opnieuw de bush in moesten en via keien, stenen, en onverharde paden weer terug in de bewoonde wereld kwamen. Wat een tocht, we waren kletsnat van alle zweet, en vermoeid van al het kluunen.
Blij uiteindelijk weer de bewoonde wereld te zien, water en drinken te scoren onder het genot van een droog wit broodje voelden wij ons weer erg blij en voldaan.
Nog enkele kilometers en dan weer terug in ons hotel, waar wij om 16.00 uur arriveerde. Doodmoe, en pijn aan de billen.
Een tocht die in ons geheugen gegrifd blijft staan. GEWELDIG!!!!
Aangekomen, direct de tea party van Annie, de Nicaruaanse taart smaakte mierenzoet, maar de cake was lekker.
Ieder groepje zijn ervaringen uitgewisseld, en allemaal na een enerverende vermoeiende dag total los, dus vroeg naar bed.
Wij wilden slapen, echter de dorpshonden hebben ons de gehele nacht wakker gehouden door continu te blaffen.

Voor jullie allen de groetjes vanuit Nicaragua van ons allemaal.
Wij nu naar bed, terwijl jullie bijna opstaan.
Wederom voor alle jarigen PROFICIAT namens ons allemaal, en een dikke knuffel voor onze doggies.
Morgen proberen wejullie bij tekletsen over de bijzonderheden van vandaag.

Liefs van ons xxx