Goodbye Hanoi

Alle om 6 uur uit bed om met eigen bakkie koffie naar het tegenover liggende park te gaan voor de ochtendgymnastiek. Helaas het had geregend dus het was er niet druk.
Hierna heerlijk ontbijtje en om 8 uur met Quin, chauffeur Sy de drukke stad Hanoi verlaten en op naar het noorden via de nieuwe snelweg. Normaal een 8 uur durende rit. Nu in 4 uur. Helaas geen koffiestop onderweg. Rond de middag bij de grens van Vietnam - China aangekomen. Het plaatsje Lao Cai.Via een brug zag je allerlei mensen lopen met karren met allerlei waren. Dit gebeurde zo en niet met auto of vrachtwagen want dan moet er belasting betaald worden.en lopend dus niet.
Ook de smokkelroutes gezien, die dagelijks door vele Vietnamezen gebruikt wordt.
Daar bakkie gedaan, eindelijk, daar waren we wel aan toe na een lange busreis. En verderop in het dorp geluncht dames aan de noodle soep, Hans ander noodle gerecht. Hierna door richting Sapa. Mooie route door de mountains en rijst plantages.enkele fotostops gemaakt en in Sapa moesten we even stoppen. Quin moest een ticket halen voor ons. Wij ook uit de bus. Hadden we misschien beter niet kunnen doen. Daar kennis gemaakt met het zwarte Hmongvolk. Mooie dames in mooie klederdracht.Het begon met 1 dame Lilly genaamd. Zij wilde allerlei koopwaar aanbieden. Gezellige dame totdat we echt aan het onderhandelen gingen. Opeens krioelde het van de Hmong dames die allerlei tasjes, sieraden e.d. aan ons kwijt wilde. Met 3 dames onderhandeld en voor de jonge moeders de babykleertjes van Pippa en Drees weggegeven. Allemaal helemaal blij. Op een gegeven moment wisten we niet meer wat uitdagender was, in Hanoi de straat over steken of in Sapa lopen met vele opdringende Hmong dames. Wel lachen en onze chauffeur beschermende ons.
Na deze ervaring door naar ons verblijf in Ta Van. Halverwege uitgestapt en verder gelopen door de heuvelachtige omgeving en dorpjes. Hier kwamen we wederom dezelfde Hmong dame tegen. Een meisje van 18 met haar zoontje van 10 maanden.een opdringerig type. Zeurderig, claimend, dus bij ons echt aan het verkeerde adres. In het dorp kwam onze gastvrouw ons al tegemoet met brommer. Marion achterop naar ons verblijf Buffalo house met bar.
Was een behoorlijke klim, en wij, die dit echt niet meer gewend zijn kwamen al kreunend en steunend aan bij onze home stay. Wauw wat een plek, letterlijk een oase binnen het Hmong dorp. Geweldige ontvangst door Eddie, tot onze verrassing een Nederlandse man die hier voor de toeristen een prachtige plek heeft opgezet. Ontvangen in de bar, hierna ons nachtverblijf bezocht, wij kijken onze ogen uit. Een huisje voor onszelf met 2 slaapkamers. Onze gids en Eddie slapen op de bovenverdieping. Uitkijk op de rijstvelden en een mooi uitzicht op de gehele omgeving.
Om 19.00 uur had men een maaltijd voor ons bereid, een hele tafel vol met allerlei lekkers en hier wel de nem ran, oftewel de Vietnamese loempia.
Als tafelgasten schoven er twee Belgische mannen aan, Vincent & Valerie. Heerlijk gegeten in enorm goed gezelschap. Beide Belgen (Franstalig) lukte het prima om ons te volgen, zo niet schakelde we over op Engels.
De heren maakten een rondreis en waren ook te gast en sliepen in de woning van Eddy.( Eddy is een Nederlander die in Vietnam woont).
Na de maaltijd tot wederom in de late uurtjes blijven hangen op het terras bij de bar.
Kun je het geloven, in Vietnam, echte Nedelands chocomelk, of drinken van Mojito.
Geweldige plek, geweldig gezelschap, en we zijn al uitgenodigd voor een verblijf in Brussel. Natuurlijk onze volgende bestemming.
Kortom een geweldige ervaring, in the middel of nowhere.
Nog even voor onze gegevens, er wordt inderdaad hond gegeten in Vietnam door 70% van de bevolking. Betreft zo'n 5.000.000 honden per jaar. Er is echter ook een categorie die er niet van gediend is, tot op heden sowieso onze gastheer, en onze gids.
Nog niet verteld, wij gelukkig nog geen druppel regen gehad in Sapa.

Groetjes en tot ons volgende reisverslag.