Zwitserlevengevoel

Zwitserleven gevoel.
Tja, nu wordt het moeilijk voor ons om te vertellen wat we allemaal hebben meegemaakt.
Allereerst Priscilla, het hotel in Van Don was niets bijzonders, schoon en goede matrassen, dus wij waren tevreden.
Zoals menigeen van jullie weet, gaan wij niet voor de luxe, schoon is echter wel een belangrijk iets in onze ogen.

Allemaal redelijk geslapen, aangezien we een hotel geboekt hebben inclusief ontbijt, en er in ons hotel geen eetgelegenheid beschikbaar was, in overleg met de gids inkopen gedaan voor een ontbijtje en dit genuttigd op een plaatselijk terras onder het genot van een kop koffie en verse jus 'Orange. Prima start van de dag.
Hierna terug naar het hotel om de dagrugzakken te pakken voor vertrek naar de boot.
Wij hadden allen geen idee wat we moesten verwachten, we kwamen aan op de kade (op loopafstand van ons hotel), met meerdere boten, vooral vissersboten.
Inmiddels wisten wij ook dat er ruimte was voor onze chauffeur op de boot, mede op ons verzoek ging hij ook mee deze boottocht maken.
Onze gids stapte een grote boot op, een houten boot, geen nieuw model, maar in onze ogen wel kei gaaf.
Wij hadden het bovendek voor ons alleen, inclusief de kajuit waar onze matrasjes lagen.
Beneden in de boot, drink en eetgelegenheid, keuken, toilet en douche.
En dat allemaal helemaal voor ons alleen.
Kennis gemaakt met de kapitein en zijn vrouw, ook was er nog een neef van de kapitein aan boord om te helpen.
Wij keken onze ogen uit.
Toen we eenmaal gingen varen in de Bay To Halongh Baai, werden we nog enthousiaster.
We kunnen jullie onmogelijk uitleggen wat we allemaal hebben gezien. Het leek af en toe net of we in een 3D film waren belandt. Kalkrotsen die uit het niets opduiken uit het water.
Voor deze ervaring zullen jullie echt de foto's moeten komen kijken, het is gewoon niet uit te leggen hoe bijzonder de omgeving was.
Omdat wij niet in het toeristische gedeelte varen, zijn we ook veelal alleen. We varen richting een strandje en genieten op de boot een voortreffelijke lunch.
Na de lunch wilden wij gaan zwemmen, we zijn van de boot gesprongen, kei zout water, en zo'n 250 meter verder naar het strandje gezwommen. Heerlijk, ook dat was een fantastische belevenis.
Toen we op het strandje waren, besloot onze gids ons na te komen.
Uiteindelijk weer met z'n allen terug richting boot gezwommen.
Ook leuk om te weten, we zijn allemaal van het bovendek het water in gesprongen. Toch een aantal metertjes.
Toen we terug waren effe wat gedronken, en daarna weer het water in. Tot ons aller grote verbazing, belandde Trudie middels een geweldige duik vanaf het bovendek netjes in het water.
Wauw, een hele prestatie, waar ze zelf ook van stond te kijken, en die wij haar allen niet hebben kunnen na doen.
Na een tijdje, weer verder gevaren, genietend op ons bovendek van de prachtige omgeving, de rust, het water, de kalkrotsen, het zonnetje, kortom echt het zwitserlevengevoel.
Na een tijdje varen kwamen we bij een oesterkwekerij (kleine op het water), waar de boot aanlegde voor kajakken.
Wij in de kajaks, Marion en Hans, echt een team, gingen er als een speer vandoor. Trudie en Helmie kostte het wat meer moeite om de slag te pakken te krijgen. Na enige oefentijd, en zo hier en daar een botsinkje, kregen ook zij de smaak te pakken.
Onder aan de enorme rotsblokken, allerlei krabbetjes. Kei mooi.
Terug op de boot een paar oesters gekocht. We moeten de arme Vietnamezen toch een beetje spekken.
Hierna heeft de boot op ons verzoek deze plek weer verlaten, om op een opener plek in het gebied de zonsondergang te kunnen gaan aanschouwen.
Aangezien de boot niet overal aan mag leggen, terug naar "ons" eilandje, en daar is de boot voor anker gegaan.
Wij, nog steeds helemaal alleen.
Kei gaaf, kei bijzonder, kei stil, mooie omgeving, wij hebben onszelf meerdere malen gecomplimenteerd en tegen elkaar gezegd, je krijgt wat je verdient..........
Na een douche, Ons avondmaal, wij hebben gegeten samen met de kapitein, zijn vrouw, de neef, chauffeur, onze gids en wij viertjes. Allemaal ons personeel (haha)
Als we jullie beschrijven wat we gegeten hebben, kan een drie sterren restaurant hier niet tegen op.
Allerlei heerlijke gerechten, inclusief de oesters, die men speciaal voor ons gekookt had. Heerlijke garnalen, inktvis, wittevis, varkensvlees, kortom een feestelijke maaltijd, die onder menig Haj Bai Jo gegeten werd.
Erg mooi gedaan, deze maaltijd klaar gemaakt in een keukentje van een bij een op een boot.
Wij hebben genoten, en over heerlijk gegeten.
Na het eten terug naar ons dek voor de sterrenhemel. Het duurde even, maar de grote beer werd gevonden.
Machtig mooi, wij nog steeds alleen op het water, geen toeristenboot gezien.
Onszelf klaar gemaakt voor de nacht. Besloten om toch maar binnen te slapen, we mochten ook op het dek gaan liggen, maar omdat er af en toe een behoorlijk windje stond, toch naar binnengegaan.
Allemaal, op Trudie na, een slechte nacht gehad.
Matrasjes op de grond, allerlei geluidjes, van kabbelend water tot klapperende raampjes, maakten dat wij niet bijzonder goed geslapen hadden.
Bij het opstaan in de ochtend, was dit echter meteen vergeten gezien het uitzicht, en de Zonsopkomst. Kei mooi.natuurlijk weer foto's gemaakt.
Marion nog een ochtend duik genomen en haar spieren van de nacht weer los gemaakt.
Goed ontbijt genuttigd op de boot, en aansluitend nog zo'n anderhalf uur rondgevaren tussen de begroeide bergen in het water.
Onbeschrijflijk, hoe machtig mooi.
Uiteindelijk moeten wij echter ook terug naar de haven, en onze paradijselijke wereld weer gaan verlaten.
Het was geweldig, en vooral om een privé boot te hebben, geen drukte, geen rumoer.
Bij de haven gekomen, afscheid genomen van de bemanning.
In ons hotel de koffers opgepakt, en vertrokken terug richting Hanoi voor onze avondvlucht naar Hue.
Onderweg een koffiestop genoten in Halong Bay, de toeristenplaats voor het bezichtigen van de rotsen in het water.
Inderdaad liggen hier erg grote boten, wij hebben voor Ons gevoel wederom de juiste keuze gemaakt om niet voor het massa toerisme te gaan.
Na de koffiestop een parelfabriek bezocht. Korte uitleg gekregen over de parelkwekerij. Aangezien wij niet echt van de parels zijn, waren we hier ook zo weer weg.
Lunch genoten, fried Rice, en tevens afscheid genomen met een applausje, een paar Vietnamese woorden en natuurlijk de fooi van Metasin (chauffeur) en Quin (onze gids).
Hierna doorgereden naar Hanoi voor onze avondvlucht naar Hue, het midden van Vietnam gaan we komende dagen verkennen.
Fooien zijn trouwens erg lastig. In elk boekje of verhaaltje staat een andere richtlijn genoemd. Wij hebben gedaan voor chauffeur en gids naar wat wij denken dat voldoende is, blijft erg lastig.
Inmiddels na een korte vlucht in Hue beland. Op het vliegveld stond onze nieuwe chauffeur te wachten.
De gids kregen we aan de telefoon en gaan we morgenochtend ontmoeten.
Wij kijken terug op een wonderlijke ervaring, wij kijken terug op een prachtig Noord Vietnam en hopen dat het midden ook veel moois te bieden heeft.
Groetjes aan iedereen, knuffel aan de hondjes, en natuurlijk kusjes voor iedereen die ons mist. Xxxx