Sterrenhemel
Blijf op de hoogte en volg Helmie, Trudie, Hans, Marion
30 Oktober 2019 | Suriname, Paramaribo
Woensdag 30 oktober
Ontbijt om 08.00 uur, we slapen hier wisselend. Het is enorm vochtig in de jungle, het koelt amper af tijdens de nachten, wat soms slapen ook wat lastiger maakt.
Marion én Hans hebben een vleermuisfamilie in hun lodge, ze doen niets, zijn niet gevaarlijk en vangen vele muggen, en het geritsel van hun pootjes is mooi om naar te luisteren, als je dan toch al wakker bent.
In de vroege ochtenduren hoor je de brulapen van verre, de vogels ontwaken en zijn druk bezig met de opstart van deze nieuwe dag.
Om 06.30 uur krijgen wij dagelijks een thermofles met heet water, die zet men neer bij onze lodges, zodat we op de veranda, onder het genot van een bakje koffie kunnen zien hoe de jungle ontwaakt.
We blijven hier genieten.
Na het gezamenlijke ontbijt stappen wij in de korjaal. We varen een stukje om naar een kostgrondje te gaan kijken.
Een kostgrondje is een stukje grond waar de families hun gewassen verbouwen voor eigen gebruik, casave, groenten, suikerrriet, aardappelen, kortom men probeert deze stukjes grond zo te bewerken dat de hele familie ervan kan eten.
De percelen zij groot, het bijhouden en bewerken van de percelen kan dus ook dagen duren. Het is hard werken. Ook heeft iedere familie vaak meerdere stukken in gebruik. Wanneer een kostgrondje minder vruchtbaar is, meestal na een jaar of 3, wordt e.e.a. aangestookt en verbrand. Dit zodat het grondje over enige tijd weer als vruchtbare grond kan gaan dienen.
Vanuit het kostgrondje lopen we weer een stuk jungle in. We lopen een route van zo’n 1,5 uur. Ook hier een geweldige natuur, we zien zo nu en dan planten die we gaan herkennen in de jungle, voor ons echt speciaal. Ook horen we weer over de vele verschillende dieren die hier leven, we herkennen vogels en zo nu en dan ook vogelgeluiden. Kei mooi.
We keren per korjaal terug naar de lodge, heerlijk relaxed.
De lunch smaakt prima, ook de drie dames van de medische zending zijn van de partij.
In de middag zien wij vanaf de veranda bij de lodge 2 reuzenotters voorbij zwemmen in de rivier. Weer een kadootje van de natuur wordt ons gegeven.
Volgens onze gids later verteld, is dit een behoorlijk zeldzaam iets dat de otters gezien worden.
In de avond staat een korte wandeling gepland, om 16.30 uur blijkt echter dat er een dorpsbewoner met pijlen en boog op ons staat te wachten. We besluiten eerst een lesje pijl en boog schieten te ondergaan.
Er is een mannen en een vrouwen boog. Pijl en boogschieten is nog niet zo gemakkelijk als gedacht.
Bij Hans én Trudie én Marion gaan er 2 pijlen in. Op een karton getekende cabibara.Kei blij dat dit lukt.
Tja, én Helmie, die kan met al haar blaren geen pijl en boog vasthouden of aanpakken. Misschien ook maar beter ook, zij moet het maar even houden bij de dagelijkse activiteiten, zonder brokken te maken.
Na het pijl én boog schieten is het tijd voor het diner. We eten onze maaltijd, en jullie geloven het niet, maar alles smaakt hier. We eten macaroni met varkensvlees en kool. Een combinatie die we thuis nooit zouden bedenken, maar hier blijkt dat ook deze combinatie prima smaakt.
Na het avondeten, inmiddels is het ruim 20.00 uur geweest stappen wij nog in de korjaal. We varen een stukje over de Tapahony rivier, en zoeken naar oplichtende oogjes.
De motor gaat uit, we horen enkel de jungle geluiden, en het kabbelende water. Boven ons een bijzondere sterrenhemel. We worden er stil van.
Adembenemend mooi.
Zodra we terugkeren is het al tegen 22.00 uur. Nog een drankje én dan snel onder de klamboe, morgenvroeg moeten we vroeg paraat staan.
Ontbijt om 08.00 uur, we slapen hier wisselend. Het is enorm vochtig in de jungle, het koelt amper af tijdens de nachten, wat soms slapen ook wat lastiger maakt.
Marion én Hans hebben een vleermuisfamilie in hun lodge, ze doen niets, zijn niet gevaarlijk en vangen vele muggen, en het geritsel van hun pootjes is mooi om naar te luisteren, als je dan toch al wakker bent.
In de vroege ochtenduren hoor je de brulapen van verre, de vogels ontwaken en zijn druk bezig met de opstart van deze nieuwe dag.
Om 06.30 uur krijgen wij dagelijks een thermofles met heet water, die zet men neer bij onze lodges, zodat we op de veranda, onder het genot van een bakje koffie kunnen zien hoe de jungle ontwaakt.
We blijven hier genieten.
Na het gezamenlijke ontbijt stappen wij in de korjaal. We varen een stukje om naar een kostgrondje te gaan kijken.
Een kostgrondje is een stukje grond waar de families hun gewassen verbouwen voor eigen gebruik, casave, groenten, suikerrriet, aardappelen, kortom men probeert deze stukjes grond zo te bewerken dat de hele familie ervan kan eten.
De percelen zij groot, het bijhouden en bewerken van de percelen kan dus ook dagen duren. Het is hard werken. Ook heeft iedere familie vaak meerdere stukken in gebruik. Wanneer een kostgrondje minder vruchtbaar is, meestal na een jaar of 3, wordt e.e.a. aangestookt en verbrand. Dit zodat het grondje over enige tijd weer als vruchtbare grond kan gaan dienen.
Vanuit het kostgrondje lopen we weer een stuk jungle in. We lopen een route van zo’n 1,5 uur. Ook hier een geweldige natuur, we zien zo nu en dan planten die we gaan herkennen in de jungle, voor ons echt speciaal. Ook horen we weer over de vele verschillende dieren die hier leven, we herkennen vogels en zo nu en dan ook vogelgeluiden. Kei mooi.
We keren per korjaal terug naar de lodge, heerlijk relaxed.
De lunch smaakt prima, ook de drie dames van de medische zending zijn van de partij.
In de middag zien wij vanaf de veranda bij de lodge 2 reuzenotters voorbij zwemmen in de rivier. Weer een kadootje van de natuur wordt ons gegeven.
Volgens onze gids later verteld, is dit een behoorlijk zeldzaam iets dat de otters gezien worden.
In de avond staat een korte wandeling gepland, om 16.30 uur blijkt echter dat er een dorpsbewoner met pijlen en boog op ons staat te wachten. We besluiten eerst een lesje pijl en boog schieten te ondergaan.
Er is een mannen en een vrouwen boog. Pijl en boogschieten is nog niet zo gemakkelijk als gedacht.
Bij Hans én Trudie én Marion gaan er 2 pijlen in. Op een karton getekende cabibara.Kei blij dat dit lukt.
Tja, én Helmie, die kan met al haar blaren geen pijl en boog vasthouden of aanpakken. Misschien ook maar beter ook, zij moet het maar even houden bij de dagelijkse activiteiten, zonder brokken te maken.
Na het pijl én boog schieten is het tijd voor het diner. We eten onze maaltijd, en jullie geloven het niet, maar alles smaakt hier. We eten macaroni met varkensvlees en kool. Een combinatie die we thuis nooit zouden bedenken, maar hier blijkt dat ook deze combinatie prima smaakt.
Na het avondeten, inmiddels is het ruim 20.00 uur geweest stappen wij nog in de korjaal. We varen een stukje over de Tapahony rivier, en zoeken naar oplichtende oogjes.
De motor gaat uit, we horen enkel de jungle geluiden, en het kabbelende water. Boven ons een bijzondere sterrenhemel. We worden er stil van.
Adembenemend mooi.
Zodra we terugkeren is het al tegen 22.00 uur. Nog een drankje én dan snel onder de klamboe, morgenvroeg moeten we vroeg paraat staan.
-
06 November 2019 - 11:28
Pippa:
Vleermuisjes zijn schattig! Groetjes Pippa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
