Doorreis naar Myanmar

Na een feestelijke nacht, volop vuurwerk in verband met het feest van de hindoes, op tijd weer ons bedje uit.
We worden opgehaald om naar het vliegveld te gaan, eindelijk op weg naar Myanmar.
Te snel gejuicht, want ook hier krijgen we te horen dat er opnieuw vertraging is. Let wel 25 minuten.....pfffffff, heavy.
Na een relatief korte vlucht van 2 uur en 20 minuten zetten wij eindelijk voet op Myanmars grondgebied.
Onze gids Jean, staat te wachten en loodst ons van het vliegveld af. Wel hebben we ieder nu veel geld op zak, 300.000 kyats, klinkt enorm.
Wordt effe puzzelen, en vooral rekenen geblazen.
We worden door onze gids en chauffeur naar het hostel gebracht voor de overnachting. Een beetje schrikken is het wel, het ziet eruit als een achterbuurt, allerlei verwaarloosde huisjes, liggend aan een modderige weg, vol met gaten en plassen.
Als klap op de vuurpijl begint het ook nog te regenen.
We krijgen van Jean 30 minuten om de spullen naar de kamer te brengen, en dan snel op pad want we hebben een dag in te halen.
We verblijven in Jangon (Rangoon). Een grote stad.
Als eerste bezoeken we de Maha wizaya pagode.
Is een moderne pagode die in 1980 is gebouwd van publieke giften. Vooral veel geschenken vanuit Nepal zijn hier te bewonderen. Wat een aangezicht, alles blinkt wat je ziet, erg indrukwekkend.
Na deze bezichtiging door naar de Shewadagon Pagode, het meest vereerde boeddhistische heiligdom van Myanmar.
Deze pagode is in enorme grote delen gebouwd, en inmiddels al duizenden jaren oud. De top van de pagode is gemaakt van 13000 massieve gouden platen, de onderkant van de pagode is van bladgoud. De punt wordt bekroond door een 76 karaats diamant.
De hoogte van deze pagode is 99 meter hoog.
Alles blinkt en flikkert, overal goud, wij kijken onze ogen uit.
Hier zien we ook vele Birmezen en ook monniken die hun heiligdom bezoeken en met veel respect behandelen.
Wat een complex, zéér de moeite waard.
Boeddhisme is geen geloof, maar een levenswijze, kort gezegd je krijgt wat je verdiend. Je hebt weinig nodig om goed te kunnen leven, blijf positief en gun een ander zoals je het jezelf gunt.
Wij met z'n viertjes geloven er wel in.
Vanuit de pagode gaan we op naar een lokaal eettentje wat Jean ons aanbeveelt. We komen aan bij een Indiaas restaurant genaamd She mejo daw. Hier gebruiken we een overheerlijke lunch, onder de felle TL balken, jeetje wat hebben we dit gemist.
Voor iets meer dan 5000 kyat eten we met vier personen. (Nog geen 4 euro)
Na de lunch te voet naar de binnenstad. We bezichtigen meerdere gebouwen rondom een groot park, genaamd het Mahabandula park, met hierop de onafhankelijheids obelisk. Het stadhuis, de baptistische Emanuël kerk, de Sule pagode,alles wordt bewonderd.
Inmiddels is het al enige tijd droog, en wordt het beetje bij beetje avond. We gaan naar de haven waar een tweetal grote schepen liggen. Ook zien we hier hoe de plaatselijke bevolking zich met kleinere bootjes laat vervoeren, aan de hlaing rivier.
Een plek waar diverse schoffies rondhangen, en zich met helemaal niets vermaken.
Na deze stop op naar de Royal See, een groot meer waar een koninklijke sloep genaamd, karawijkpaleis op ons ligt te wachten. Een en al pracht en praal, je kan er alleen binnenkomen als je hebt gereserveerd en behoorlijk in de slappe was zit, dus voor ons was het niet meer dan kijken en proeven van de diverse hapjes die ons aangeboden werden.
Hierna nog een stop om de Shwedagon Pagode te fotograferen bij nachtlicht. Erg mooi, en gelukkig waren er een aantal behulpzame Birmezen die voor Marion en Hans de camera instelde, en hun statief uitleende. Er zijn prachtige foto's gemaakt, die we jullie later zullen laten zien.
Toen op naar het hostel, een 4 persoonskamer ligt op ons te wachten.
Ons hostel heet Pickle Tea, en de kamer nog geen 3 bij 3, dus het beloofd een bijzondere nacht te worden.
Voor we gaan slapen nog kennis gemaakt met Danny en Aikido. Een Oosterijker die alleen reist en al veel van de wereld heeft gezien, en een Japanse man, wiens naam we niet meer weten, hij kwam echter voor de sport Aikido, vandaar dat wij hem zo noemen.
Was leuk deze mannen te spreken.
Ook onze reisagente Kane nog op bezoek gehad, alle papieren zijn inmiddels geregeld, en we hebben zelfs een telefoon gekregen om bij noodgevallen te gebruiken.
Prima geregeld, leuke meid die we later tijdens de reis nogmaals zullen ontmoeten.
Na al deze ontmoetingen de straat op om wat te gaan eten. Inmiddels is het al rond 21.00 uur, en jawel, alles, maar dan ook alles is gesloten wat eettentjes betreft. Dus met wat chips, bananen en water moeten we de nacht doorkomen.

Een ding weten we zeker, we eten de komende tijd eerder.

De nacht is redelijk verlopen. Een enkeling had last van de airco, maar anderen weer perfect geslapen.
Om 07.00 uur moeten de koffers voor het hotel staan, dan snel ontbijtje, en daarna op pad.
De gids zet ons af bij het busstation voor een lange busreis naar Mandalay. Bijna 700 kilometer rijden voor de boeg.
Bij het busstation aangekomen, worden we nog geinstrueerd door Jean, we krijgen de laatste informatie en gaan op pad, nadat we afscheid hebben genomen van Jean en onze chauffeur.
We hebben eerder gezegd dat we geen leeftijd van onze gids durfde te zeggen. Ze kon tussen de 50 & 70 jaar zijn. Inmiddels weten we het, topsecret, maar toch geboren in 1944.
Het duurt even voor we Jangon uit zijn, het verkeer hier, wij snappen er niets van. De auto's, scooters en fietsers rijden links en rechts van de weg, Kris kras door elkaar, en naar lijkt zijn er geen regels, alleen toeteren lijkt voldoende
Maar wonder boven wonder, nog geen ongeluk gezien.
Als we de stad verlaten, komen we op de snelweg uit, we zien een zeer gevarieerd uitgestrekt landschap, veel groen, veel landbouw.
Myanmar is wat dit betreft een "rijk"land.

Onderweg zo nu en dan een tempel, geen huizen, en alleen maar groen, groen en af en toe wat diertjes. Mooi om te bekijken.

Een lunchtstop in een mega "vreetschuur", wederom onder de TL verlichting, maar overheerlijke noedels gegeten.
30 minuten om te eten, roken, plassen, kortom hurry up.


Aankomst in Mandalay op een drukt bevolkte modderige parkeerplaats worden we uit de bus gezet na een tocht van totaal 7 uur.
Hier staat onze nieuwe gids klaar, Win met chauffeur Tom.
Aangezien we ook hier met regen arriveren is het rechtstreeks richting hotel.
Een sfeervol hotteltje waar we 4 nachten zullen verblijven. Koffers op de kamers gezet en het terras op om wat te drinken, heerlijk te eten en slap te ouwehoeren. Hier ook dit verslag geschreven. Zo opfrissen en naar bed. Morgen weer een mooi maar druk programma . We zijn nog maar net hier maar Myanmar bevalt ons uitstekend.

Nog even over de verkiezingen: we maken hier weinig van mee. Onze gids en agent spreken van een overwinning, maar het feit blijft dat het leger nog een behoorlijke macht heeft. Het zal nog enkele jaren duren voordat er echt verandering in komt.
Jean onze gids vertelde al dat ze er eigenlijk niet over mag spreken, maar zij weet ook dat wij al op de hoogte zijn via internet. Jean was er helemaal vol van en kan ook vol emotie hierover vertellen. Het lijkt wel of de uitslagen voor de bevolking zeer gunstig zijn.
Xxx