Lake oanob resort

Woensdag 19 september
Gisteravond kwam Helmie erachter dat haar koffer niet meer open kon. Ook fraai, dan maar zonder pyjama naar bed. Maar wel kei balen, de koffer bevatte namelijk ook dingen die echt nodig zijn.
Vanochtend vroeg opnieuw pogingen ondernomen, en uiteindelijk met behulp van een schroevendraaier de boel geforceerd.
We lopen wederom naar het restaurant, ontbijt wordt genuttigd.
Volop keuze, en veul.
Tijdens het ontbijt besluiten we om met de boot het meer op te gaan. Een speedboot, alleen willen wij geen speed, maar slow zodat we ook vogels kunnen spotten.
Ook willen wij geen 20 minuten zoals iedereen, maar wij willen 45 minuten op het water verblijven. Die Hollanders toch.
Alles kan geregeld worden, iedereen blij.
Wij stappen bij Johan in de boot, en hij heeft orders gekregen, slow over het meer.
Dit meer midden in het droge gebied is 6,5 kilometer lang, een oppervlakte van 2,65 vierkante kilometer. Het meer is nu maar 60% gevuld met water vanwege de droogte, en staat zeker 1 meter lager dan in het regenseizoen.
We zien enorm veel watervogels, eenden, verschillende soorten aalscholvers, pelikanen, flamingo, reigers, de visarend, waterhoendertjes, knobbelmeerkoet.
Vissoorten in het meer, talapia, baars en karper.
Het is heerlijk toeven op het meer. En we zijn de enige op het water.
Aan het einde varen we naar de dam.
Het Stuwmeer in 1990 afgedamd, de hoogste stuwdam van Namibie van 55 meter hoog is hier geplaatst
In deze omgeving (Rehobot) leven veel Basterds, een mengeling van nakomelingen van Hollanders uit Zuid Afrika én de inheemse Khoikhoi.
De trip was mooi.
Op de terugweg naar onze lodge spotten we nog een wilde zwijnen familie.
Wij, fanatiek zoals altijd pakken onze zwemspullen én gaan (met de auto) weer opnieuw terug naar het restaurant gedeelte zo'n kleine kilometer verderop, waar ook het zwembad ligt.
we nemen plaats op een ligbed, met uitzicht op het meer. Echt genieten. De bikkels Marion & Helmie trotseren het koude water. Ijswater is er niks bij, maar beide dames geven niet op.
Tis hier heerlijk toeven, temperatuur is prima, wij alleen in het zwembad, wederom het Zwitserleven gevoel.
We eten een klein hapje en gaan dan op pad met de auto. We gaan het natuurreservaat verkennen met de auto. De route hebben we gekregen op het park. Gekregen, we bedoelen betaald. We gaan met de 4x4 op pad. Het reservaat is mooi, we rijden er rustig rond. Ineens, jeetje, we zien vele dieren, zebra's en elanden. We denken niet langer na, we vliegen de auto uit met z'n allen, en richten ons op de fotoapparatuur, al die dieren, zoveel, gewoon in de natuur, onbeschrijfelijk mooi.
De auto open, alle spullen erin, niet nadenken maar gewoon gaan.
We zijn de enige in dit gebied met een grote groep zebra's en een groep elanden.
Effe later kwamen de wilde beesten ook nog langs. Wij zijn zo blij....
Maar, moeten toch weer verder. We lachen om onze eigen stommiteit, de volgende keer zullen we de auto niet meer onbeheerd achterlaten.
We vervolgen ons pad en komen uit op een geweldige route. Gaten in het wegdek die met een normale auto niette nemen zijn. Marion vliegt de auto uit om aanwijzingen te geven. Trudie volgt Marion, ook zij denkt dat ze nog iets kan toevoegen. Beide dames zijn lichtelijk geschrokken van de toestand van de weg. Hans en Helmie daarentegen genieten volop. Heerlijk deze weg, Hulten, bulten, hobbel en bobbel, geweldig. En met de 4x4 geen enkel probleem.
We zien onderweg naast de mooie natuur ook nog de waterbokken en het hartebeest en verschillende soorten antilopen.
Het kan niet op.
Op de terugweg spotten we de giraffe. Wat een leven hebben wij.
Terug naar het resort, en in het pikkedonker lopen wij weer naar het restaurant. De beweging voor vandaag hebben we wel genomen.
Tijdens het eten proeven Hans, Marion en Trudie het hartebeest, de oryx, en de koedoe, een mix grill. Alles wat ze gespot hebben, lag op hun bord.
Maar behalve het hartebeest, smaakte dit meer dan lekker.
Nog een wandeling terug naar de lodge en dan heerlijk ons bedje opzoeken.
Lekker slaap.
.