Swakopmund

Woensdag 26 september
Op tijd wakker, de auto is geladen. We zitten om 07.00 uur aan het ontbijt. Vandaag een behoorlijke reisdag, we willen ook echt rond 08.00 uur vertrekken.
Eerst gaan we uitgebreid ontbijten. Wat is het eten toch goed in dit land. Je komt echt niks tekort, aan alles is of word gedacht.
Ineens schuift er een bus Japanners aan tafel. De rust is voorbij, Maar gelukkig is ons ontbijt ook bijna ten einde.
We nemen afscheid van een geweldige plek met uiterst vriendelijk personeel.
We gaan weer op pad, op naar onze volgende bestemming Swakopmund.
De weg daar naar toe is in een woord onbeschrijfelijk.
We zien zo'n geweldig mooi landschap aan ons voorbijtrekken, dit is echt niet vast te leggen op een foto.
We maken regelmatig een fotostop, maar nogmaals, sommige beelden zijn niet vast te leggen, die moet je beleven en ervaren.
Maar goed, we zien vlakke stukken, we rijden over een tweetal bergpassen, we zien groen, we zien zand, we zien alles behalve water. Het is erg droog hier.
We stoppen in Solitaire, het dorp waar Ton van Lee een aantal jaren heeft gewoond, en waar hij een mooi boek over geschreven heeft.
Van een tweetal inwoners is Solitaire nu uitgegroeid tot een toeristisch dorpje met volop werkgelegenheid in de bakkerij, de autowerkplaats, de benzinepomp, het café en restaurant, een dorp wat enorm is gegroeid en nu volop toeristen trekt.bandjes worden gecontroleerd en bijgevuld en de reis kan verder.
Vanuit Solitaire op weg naar Swakopmund.
We berijden de C14, de weg waarover we verhalen hebben gehoord. Dit is de beruchte weg waarop veel overvallen plaats vinden aldus menigeen. We zijn gewaarschuwd voor gestrande mensen die met jerrycans je proberen te laten stoppen en je daarna overvallen. Ook zijn we gewaarschuwd voor overvallers die eieren tegen je raam gooien, wanneer je de ruitenwissers gebruikt kun je niets meer zien. Iedereen stopt en wordt dan direct overvallen. Wij zijn gewaarschuwd, en zijn extra alert.
Gelukkig komen wij zonder bijzonderheden aan in Walvis Bay.
Net voordat we de stad inrijden zien we flamingo's, in grote getallen.
We stoppen om hen te fotograferen, zoveel flamingo's tezamen hebben wij nog nooit gezien. Ze blijven op afstand, maar bijzonder is het zeker.
Door naar Swakopmund, een stad met weinig uitstraling, recht toe recht aan.
Onze lodge is gelegen aan de rand van de stad, mooie kamers, mooie ontbijtzaal, in de stad, dus geen tot weinig groen en niet het uitzicht wat we gewend zijn.
In de avond gaan we op pad, er is geen kip op straat. Alles oogt verlaten.
We zoeken het oude treinstation op, inmiddels gerestaureerd én verbouwd tot hotel en casino. We wandelen door het stadje met een inwonersaantal van 45.000 personen. Geen mensen op straat, maar in de restaurantjes heel veel. Overal is het druk.
Wij gaan eten bij Kukhi's pub. Het klinkt kleinschalig, en daar houden we van.
Bij binnenkomst krijgen wij een gezamenlijke tafels toebedeeld met anderen. De pub is niet klein, de pub heeft een bovenverdieping met vele vele gasten. Wat een druk restaurant.Het eten wat ons wordt voorgezet smaakt voortreffelijk. Heerlijk gegeten.
We lopen terug naar ons verblijf. Opvallend, overal staat, zit of is security aanwezig. Alles in dit stadje is hermetisch afgesloten met enorme hekwerken. Absurt, wij merken. Niets, maar klaarblijkelijk is het hier enigszins oppassen geblazen.
Vandaag schrijven wij weer 354 kilometer bij onze telling.
Wederom een bijzondere dag sluiten wij af.
Notabene, het is hier koud, koud en nog eens koud.
Slaap lekker.