Kaoko bush lodge
Blijf op de hoogte en volg Helmie, Trudie, Hans, Marion
29 September 2018 | Namibië, Kamanjab
Om 07.30 uur verschijnen wij aan het ontbijt. We hadden verzocht of dit niet eerder kon, maar nee, onze gastheer vond 07.30 uur tijd genoeg.
We ontmoeten ook Selma én een tweetal collegae, die allen in de bediening en schoonmaak werken. Volgens de berichten had Selma een jongetje van 3 jaar oud, die wij kunnen verblijden met wat kinderkleren.
Kinderkleren die we van Drees én Pippa hebben gekregen om uit te delen in Afrika.
We geven Selma een aantal kledingstukken, en als je ooit iemand zag met een enorm verwonderd, blij gezicht, dan was het wel Selma op dit moment. Wat is dat toch mooi, mensen blij maken, en de kledingstukken zullen hier zeker van pas komen.
We rijden aan, vandaag een lange route op het programma.
We hebben zelf de route uitgebreid, dit omdat we onderweg ook nog het een en ander willen gaan bezichtigen.
We starten bij de Brandberg. Hier verrees 120 miljoen jaar geleden een vulkaan. Door de erosie van lavalagen bleef een keiharde kern van graniet over. De hoogste top de konigstein is 2573 meter hoog, en tevens de hoogste berg van Namibië. Deze hoogste bergtop gloeit bij zonsondergang rood, vandaar ook de naam.
De streek rondom de Brandberg is beroemd vanwege een Sanrotstekening van een paar duizend jaar oud genaamd White Lady.
Wij komen aan bij de Brandberg en krijgen te horen dat de wandeling naar de White Lady 1-1,5 uur duurt. Aangezien de temperatuur inmiddels opgelopen is naar 36 graden, besluiten wij om dit niet te doen.
Een lokale gids wil ons een andere Sanrotstekening laten zien van een olifant. Wij besluiten met hem mee te gaan, een 5 minuten verderop.
We zien een Sanrotstekening van een olifant met 3 bushmannen.
Tegenover deze tekening hun woning, een uitgeholde ruimte in de berg. De bushmannen sliepen n.l. In hurkhouding.
Apart om te zien, maar nu snel verder richting Twyfelfontein.
Om dit gebied vandaag te kunnen zien, moeten we zo'n 200 kilometer extra rijden, dus gas erop.en dat op gravelwegen.
Onderweg stoppen we bij een vermoedelijk voormalig tankstation. We ontmoeten hier een aantal vrolijke lokale mensen, die al dansend hun blijdschap toonde.
Ook lopen hier vele kinderen rond, die volgens onze inschatting wel wat kleertjes kunnen gebruiken.
We halen een stapel en alles wordt eerlijk verdeeld. Wat is men blij met een onderbroek of hemdje. De kleding wordt meteen gepast en niet meer uitgedaan, super trots en dankbaar zijn deze mensen. Echt geweldig, we worden meermalen bedankt.
En nu moeten we echt verder.
We rijden door een machtig mooi landschap. Geweldige natuur, vele bergen en enkel mooie vergezichten. Weinig bewoners, alleen maar natuurlijke vlaktes. Super mooi.
We komen aan bij de Burnt Mountain, de verbrande berg. Deze ontleent zijn naam aan het feit dat de berg bestaat uit zwart geworden kalksteen en zwart doleriet. Het lijkt net of hier een enorme brand is geweest. We kijken hier wat rond met een temperatuur van 36 graden, pfffff het is hier zo enorm warm.
Marion en Trudie nemen ook nog een kijkje bij de Organ Pipes, een formatie van natuurlijk gevormde dolerietzuilen die op orgelpijpen lijken in een rivierbedding. Ze zijn wel 5 meter hoog en schatting is zo'n 130 miljoen jaar oud.
Bijzonder om te zien.
Nu op naar Twyfelfontein beroemd om zijn duizenden tekeningen en schilderingen.
Daar aangekomen horen we ook hier dat we zeker nog 1 -1,5 uur moeten lopen/ klimmen willen we bij de Twyfelfontein in de buurt komen. Helaas, maar met deze temperaturen slaan wij dit toch echt over. We besluiten om verder te rijden door een machtig mooi gebied.
We komen net voor de avond aan bij onze volgende bestemming de Kaoka Bush Lodge. Wederom een bestemming die je zelfstandig nooit zou kunnen vinden. Wat een mooie plek, midden in de natuur. Geweldig.
We worden ontvangen door een paar enthousiaste meiden, heerlijk giechelen. Al snel worden ons een paar biertjes voorgezet die wij heerlijk nuttigen aan het zwembadje
Het leven is goed.
In de avond krijgen wij een heerlijke kudu steak voorgezet, én zelfs Helmie wordt overgehaald door het personeel om dit gerecht (wild) te gaan eten.
We eten buiten, ook bijzonder in Namibië. Op veel plekken wordt het eten binnen geserveerd.
Wij genieten van wederom een bijzondere dag en avond
Deze dag gereden 413 kilometer.
Lekker Slaap
-
10 Oktober 2018 - 05:21
Anne:
Drees en Pippa vinden het leuk om te horen dat andere kindjes nu zo blij zijn met de kleertjes! Lief dat jullie dat hebben meegenomen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley