Fish River canyon

Vrijdag 21 september,
Vandaag staat er een lange reisdag gepland. We vertrekken vanuit Maltahöhe naar Goageb. Op zich een reis die goed te doen lijkt, maar wij hebben onszelf bedacht dat als het meezit, we doorrijden naar de Fish River Canyon. Volgens de verhalen is dat een behoorlijke tocht.
We nuttigen om 07.00 uur ontbijt én zitten rond 08.00 uur in de auto.
Vele kilometers verder stoppen we in Helmeringhausen. We kunnen hier tanken en zien iets verderop een hotel met als uithangbord de tekst Beste Appeltaart van Namibië.
Dat kunnen wij niet laten passeren.
We komen uit op een bijzondere plek, een oude boerderij die omgebouwd is tot hotel met kamers, restaurant en mooie tuin.
Wij bestellen Appeltaart, en het moet gezegd worden, deze is echt lekker.
We gaan weer op pad. Trudie heeft inmiddels het stuur van Hans overgenomen. Ook zij gaat links rijden.
Rond 12.30 uur komen we langs Goageb rijden. Het lijkt ons een prima plan om door te rijden naar de Fish River Canyon. De reis verloopt voorspoedig en een paar uurtjes extra kunnen er nog wel bij. Zo gezegd zo gedaan.
Echter.....
Na enkele kilometers veranderde de weg. We kwamen op een off road weg. Het was Hulten en bulten, stenen en vele gaten, zand en kiezels, we zijn volledig door elkaar geschud en moeten uiteindelijk constateren dat we na 1 uur rijden. Nog geen 25 kilometers verder zijn gekomen. Trudie heeft de off road vuurdoop gehad, maar jeetje wat een slecht wegdek.
Gelukkig verandert dit na een tijdje en kunnen wij weer rustig maar wel op een redelijk wegdek verder rijden.
Het is hier stoffig, als je gepasseerd word kun je even geen hand voor ogen zien.
Wij rijden richting Canyon. Het landschap is echt prachtig.
Onvoorstelbaar, Namibië bijna 20 x zo groot als Nederland met een inwoneraantal van 2,34 miljoen. 80% van de bevolking leeft in het Noorden en wij zijn nu in het Zuiden.
We zien onderweg van allerlei natuur, maar bijna geen verkeer. Als je hier toch stukken krijgt?
Uiteindelijk arriveren wij om 15.45 uur bij de Fish River Canyon. Jeetje, wat een bizarre tocht, maar echt wel de moeite waard.
We zien de tweede grootste Canyon ter wereld na de Grand Canyon in Amerika.
Deze is 160 kilometer lang, 27 kilometer breed en op plekken 550 meter diep.
Door de kloof loopt de rivier de Fish River.
Het uitzicht is geweldig, zo mooi.
Wij moeten snel verder, want de terugreis beloofd ook weer een heel spektakel te worden. We willen in ieder geval voor de donker het slechte wegdek trotseren.
Om 16.30 uur gaan we op pad. Hans neemt het stuur over.
Op de terugweg gaat het ietsje beter, het wegdek was gravel. Dus wederom oppassen geblazen. Ergens wordt er een afslag gemist, en tot onze vreugde betekent dit dat we het slechtste stuk weg vermijden.
We moeten wel een klein stukje in het donker rijden, en besluiten dat we dit niet meer gaan doen gedurende deze reis. De kans dat we dieren aanrijden is veel te groot in het donker, en dat willen we niet op ons geweten hebben.
Uiteindelijk komen we aan bij de Alte Kalkofen Lodge. We worden opgewacht en direct aan tafel gezet. Het diner is inmiddels begonnen.
Na zo'n avontuur, een lange dag in de auto zonder lunch, lusten wij wel wat lekkers.
Het eten is voortreffelijk, heerlijk is er voor ons gekookt.
Ook de lodges zijn erg mooi opgezet, wat een heerlijke plek.
Wij hebben vandaag 9,25 uur in de auto gezeten én 615 kilometer gereden. Wat een avontuur.
Uitgeput en moe, snel gedoucht, en toen......
Lekker slaap