Maltahohe

Donderdag 20 september.
Onze slaap was van korte duur. Helmie en Marion stonden om 01. 00 uur al vanuit hun slaapkamer te kijken naar de tuin. Jullie geloven het echt niet, maar in onze tuin waren de zebra's , de elanden, en de waterbokken huis aan het houden. De xanxiveria's werden uit de grond gerukt, de graspollen werden omgewoeld, en dat allemaal op nog geen 2 meter afstand vanuit onze slaapkamers. We keken onze ogen uit, en zowel Marion als Helmie besloten om Hans en Trudie wakker te maken. Ons verhaal zou anders niet geloofd worden.
Trudie en Hans waren ook zeer onder de indruk, zij keken een tijdje, om daarna weer heerlijk in hun bedje te duiken en verder te slapen. Helmie en Marion daarentegen waren nog zo onder de indruk dat slapen niet direct een optie was. Meerdere dieren tussen de 600 en 1000 kilogrammen naast je bedje, dat is niet niks.
Tijdens het ochtendgloren zien wij de schade. Och arm tuinmannetje, hij kan echt van voor af aan beginnen. De tuin is een zooitje. Maar wij, wij vergeten deze nacht nooit meer. Een goede Disney film is er niks bij.
Gisteravond al geregeld dat het restaurant voortijdig geopend werd. Normaal 08.00 uur, voor ons een uitzondering. Wij kunnen om 07.30 uur ontbijten. Wat zijn ze hier toch gastvrij, alles kan. Zodra je een vraag stelt wordt er meegedacht en wordt er een oplossing bedacht.
Na het ontbijt op weg naar Malthahöhe, eenmaal op pad, zien wij 1 giraffe, en kijk daar nog 1 en o hier ook 1' uiteindelijk telde wij een groep van 9 giraffen. Ongelofelijk maar waar, 9 giraffen op ons pad. Wij verlaten het park met een vette glimlach op ons gezicht. Dit beloofd veel moois.
Op weg naar Malthahöhe zien we uitgestrekte vlaktes, zand, stenen, het landschap varieert maar is mooi. Er is weinig verkeer op straat, de wegen zijn ellenlang, het uitzicht blijft bijzonder.
We houden regelmatig een plasstop, restaurantjes zijn aan deze weg nauwelijks te vinden. überhaupt staan er onderweg geen tot weinig huisjes. Alleen maar natuur natuurschoon.Gelukkig in het kleine dorpje genaamd Kalkrand nog wel een koffietentje waar we koffie en een sapje scoren.
We rijden door, we willen het Hardapstuwmeer en natuurpark gaan bezoeken.
Onderweg zien we meerdere dieren in groepjes in het landschap staan, impala's, apen, oryx, mooi al dat wild. Het schijnt dat de neushoorn hier ook verblijft dus wij blijven kijken en zoeken.
De dam is mooi, het gebied eromheen ook. Bij het verlaten van het park komen wij er achter dat we niet in het natuurreservaat zijn geweest. Dat lag even verderop.
In de middag arriveren we bij het Maltahöhe hotel, een van de oudste hotels van Namibië hoorden we later.
Verkeerde afslag genomen, we komen uit in een mindere wijk, de huisjes en rommel daaromheen spreken boekdelen. Wij vragen een aantal " schoffies" de weg, en worden vriendelijk te woord gestaan.
Tot op dit moment enkel vriendelijke bevolking ontmoet.
Tijdens ons diner in het hotel ontmoeten we Peter & Lydia, een wat ouder stel woonachtig in Twente.
We houden elkaar gezelschap en wisselen reiservaringen uit. Leuke mensen, die na hun werkzame drukke leven de zaak net hebben verkocht en nu aan het genieten zijn van hun reis.
Peter geeft ons nog wat tips ten aanzien van de routes die gereden moeten worden.
Na een gezellige avond nemen we afscheid van elkaar en gaan richting onze kamers.
Weer een geslaagde dag.
Wij hebben vandaag 375 kilometer op de teller bijgeschreven.
Groetjes daar.