Botswana
Blijf op de hoogte en volg Helmie, Trudie, Hans, Marion
07 Oktober 2018 | Botswana, Kasane
Zondag 07 oktober
We moeten vandaag een unieke plek gaan verlaten. Wat hebben we het fijn gehad de afgelopen dagen. Om 06.30 uur zitten we aan het ontbijt. We willen tijdig vertrekken, er staan vele kilometers gepland voor vandaag.
Inmiddels zij we erachter dat we hier niet kunnen pinnen, betekent dat we een andere oplossing moeten zoeken voor onze rekening. De eigenaar geeft aan dat wij ook vanuit Nederland de rekening kunnen betalen, en dit doen we dan ook maar, er is geen andere oplossing voorhanden op dit moment.
De eigenaar heeft last van kopzeer, wij allen gewoon fit, en geen kater.
We gaan op pad, wat later dan gepland, om 08.30 uur vertrekken we. Eerst effe tanken en dan rijden maar.
Onderweg zien we vele dorpjes voorbij gaan. We gaan op naar Botswana, en we zien ook echt verschil in de diverse gebieden die we doorkruisen. We zien groenere stukken, we zien erge droge stukken land, we zien voor het eerst ook wat meer akkerbouw voorbijkomen, het is een erg gevarieerd land, met vele vele kilometers die continu wat anders laten zien.
Er leven hier mensen in rieten huisjes, er zijn er ook in blikken woningen, zeker niet groter dan een klein tuinhuis in Nederland. Bizar blijft het om dat te zien.
Ook opvallend vinden wij dat het hier over het algemeen erg schoon is. Er ligt weinig restafval op straat, dit zie je enkel bij de stadsuiteinden liggen.
Het rijden verloopt soepel, de wegen zijn vandaag goed te doen, ondanks de vele kilometers.
We komen aan bij de grenspost, we verlaten Namibië op een snelle wijze. Wat stempels in ons paspoort en de klus lijkt geklaard. Op naar het volgende station. Een slagboom over de weg en een man die aanheeft dat we met de autopapieren naar zijn kantoor moeten komen. Ook moet het vignet van de autoruit verwijderd worden.
Zo gezegd zo gedaan. Trudie & Hans met de papieren naar het kantoor. Zij komen later terug met de mededeling dat de papieren niet kloppend zijn, het vignet is verlopen, dus moet er een nieuwe gekocht worden voordat wij Namibië kunnen verlaten.
Trudie & Hans worden meegenomen naar een ander kantoor, er volgt wat papierwerk en natuurlijk het geld, en dan wordt voor ons de slagboom geopend richting Botswana.
Voordat we hier binnen mogen, weer een kantoor. Er zijn een behoorlijk aantal wachtende voor ons, dus even geduld.
Als we aan de beurt zijn vraagt een norse mevrouw "who is the driver?", Trudie antwoord, I am. Deze mevrouw lijkt het niet te willen horen want ze stelt deze vraag nog 3 maal. Als wij allen in koor zeggen dat Trudie onze driver is, lijkt ze dit eindelijk te willen horen.
De volgende vraag," Wich lodge are you going to", wij waren overal op voorbereid, echter niet op deze vraag. De norse mevrouw wil een antwoord, en wel direct. Wij proberen na te denken over wat we gelezen hebben, echter het duurt even voordat ons gelukkig net op tijd het antwoord te binnen schiet.
Wat een onvriendelijke mevrouw, wat een binnenkomst in een land. Bah bah, die moet echt ander werk gaan zoeken.
Na het opnieuw betalen van geld voor de autobelasting, mogen we uiteindelijk toch Botswana in.
We stappen in de auto, rijden 10 meter en moeten dan weer stoppen. Jeetje wat een gedoe.
Allemaal de auto uit om door een voetenbadje te lopen. Wat een onzin, maar we doen netjes wat ons gevraagd word.
Hè hè, we hebben alles doorstaan en zijn nu in Botswana.
We rijden richting lodge. We rijden door het Chobe National park en moeten voor de zoveelste keer vandaag ons kenteken noteren in de papieren. We kennen het voortaan uit ons hoofd. De weg is minder goed te rijden dan voorheen. Er zitten diepe gaten in het asfalt, die we zorgvuldig proberen te vermijden.
Onderweg zien we ook weer wilde dieren lopen, we moeten zelfs stoppen voor een familie olifant die voor ons de weg oversteekt. Blijft machtig mooi.
We komen op aan bij onze lodge, wederom een mooie plek, gelegen aan een grote weg, echter hebben wij hier geen last van, we zitten achteraan op het park en horen geen verkeer.
De grenspost heeft wat langer geduurd dan gedacht, we besluiten om vrij snel te gaan eten, we hebben de lunch immers overgeslagen.
Hierna gaan we informeren naar de mogelijke activiteiten voor de komende dagen.
We komen erachter dat we vandaag de auto niet kunnen inleveren, het is zondag en het kantoor is dicht. Balen. Dat moet dus morgenvroeg.
Betekent dat we morgenochtend niet op safari kunnen gaan, in plaats daarvan besluiten we om de bootsafari voor morgenmiddag vast te leggen.
We gaan op naar de bar. Vanavond gaan we kaarten, het spelletje pesten spelen we totdat we naar bed gaan. De avondmaaltijd slaan we over, we bestellen gezamenlijk een pizza om deze te delen. Heerlijke avond.
We rijden vandaag 439,5 kilometer
Groetjes daar.
We moeten vandaag een unieke plek gaan verlaten. Wat hebben we het fijn gehad de afgelopen dagen. Om 06.30 uur zitten we aan het ontbijt. We willen tijdig vertrekken, er staan vele kilometers gepland voor vandaag.
Inmiddels zij we erachter dat we hier niet kunnen pinnen, betekent dat we een andere oplossing moeten zoeken voor onze rekening. De eigenaar geeft aan dat wij ook vanuit Nederland de rekening kunnen betalen, en dit doen we dan ook maar, er is geen andere oplossing voorhanden op dit moment.
De eigenaar heeft last van kopzeer, wij allen gewoon fit, en geen kater.
We gaan op pad, wat later dan gepland, om 08.30 uur vertrekken we. Eerst effe tanken en dan rijden maar.
Onderweg zien we vele dorpjes voorbij gaan. We gaan op naar Botswana, en we zien ook echt verschil in de diverse gebieden die we doorkruisen. We zien groenere stukken, we zien erge droge stukken land, we zien voor het eerst ook wat meer akkerbouw voorbijkomen, het is een erg gevarieerd land, met vele vele kilometers die continu wat anders laten zien.
Er leven hier mensen in rieten huisjes, er zijn er ook in blikken woningen, zeker niet groter dan een klein tuinhuis in Nederland. Bizar blijft het om dat te zien.
Ook opvallend vinden wij dat het hier over het algemeen erg schoon is. Er ligt weinig restafval op straat, dit zie je enkel bij de stadsuiteinden liggen.
Het rijden verloopt soepel, de wegen zijn vandaag goed te doen, ondanks de vele kilometers.
We komen aan bij de grenspost, we verlaten Namibië op een snelle wijze. Wat stempels in ons paspoort en de klus lijkt geklaard. Op naar het volgende station. Een slagboom over de weg en een man die aanheeft dat we met de autopapieren naar zijn kantoor moeten komen. Ook moet het vignet van de autoruit verwijderd worden.
Zo gezegd zo gedaan. Trudie & Hans met de papieren naar het kantoor. Zij komen later terug met de mededeling dat de papieren niet kloppend zijn, het vignet is verlopen, dus moet er een nieuwe gekocht worden voordat wij Namibië kunnen verlaten.
Trudie & Hans worden meegenomen naar een ander kantoor, er volgt wat papierwerk en natuurlijk het geld, en dan wordt voor ons de slagboom geopend richting Botswana.
Voordat we hier binnen mogen, weer een kantoor. Er zijn een behoorlijk aantal wachtende voor ons, dus even geduld.
Als we aan de beurt zijn vraagt een norse mevrouw "who is the driver?", Trudie antwoord, I am. Deze mevrouw lijkt het niet te willen horen want ze stelt deze vraag nog 3 maal. Als wij allen in koor zeggen dat Trudie onze driver is, lijkt ze dit eindelijk te willen horen.
De volgende vraag," Wich lodge are you going to", wij waren overal op voorbereid, echter niet op deze vraag. De norse mevrouw wil een antwoord, en wel direct. Wij proberen na te denken over wat we gelezen hebben, echter het duurt even voordat ons gelukkig net op tijd het antwoord te binnen schiet.
Wat een onvriendelijke mevrouw, wat een binnenkomst in een land. Bah bah, die moet echt ander werk gaan zoeken.
Na het opnieuw betalen van geld voor de autobelasting, mogen we uiteindelijk toch Botswana in.
We stappen in de auto, rijden 10 meter en moeten dan weer stoppen. Jeetje wat een gedoe.
Allemaal de auto uit om door een voetenbadje te lopen. Wat een onzin, maar we doen netjes wat ons gevraagd word.
Hè hè, we hebben alles doorstaan en zijn nu in Botswana.
We rijden richting lodge. We rijden door het Chobe National park en moeten voor de zoveelste keer vandaag ons kenteken noteren in de papieren. We kennen het voortaan uit ons hoofd. De weg is minder goed te rijden dan voorheen. Er zitten diepe gaten in het asfalt, die we zorgvuldig proberen te vermijden.
Onderweg zien we ook weer wilde dieren lopen, we moeten zelfs stoppen voor een familie olifant die voor ons de weg oversteekt. Blijft machtig mooi.
We komen op aan bij onze lodge, wederom een mooie plek, gelegen aan een grote weg, echter hebben wij hier geen last van, we zitten achteraan op het park en horen geen verkeer.
De grenspost heeft wat langer geduurd dan gedacht, we besluiten om vrij snel te gaan eten, we hebben de lunch immers overgeslagen.
Hierna gaan we informeren naar de mogelijke activiteiten voor de komende dagen.
We komen erachter dat we vandaag de auto niet kunnen inleveren, het is zondag en het kantoor is dicht. Balen. Dat moet dus morgenvroeg.
Betekent dat we morgenochtend niet op safari kunnen gaan, in plaats daarvan besluiten we om de bootsafari voor morgenmiddag vast te leggen.
We gaan op naar de bar. Vanavond gaan we kaarten, het spelletje pesten spelen we totdat we naar bed gaan. De avondmaaltijd slaan we over, we bestellen gezamenlijk een pizza om deze te delen. Heerlijke avond.
We rijden vandaag 439,5 kilometer
Groetjes daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
