Uis

Vrijdag 28 september
Vandaag weer vroeg aan de ontbijttafel. We willen onze plek om 08.00 uur verlaten. We gaan op naar Uis.
Voordat we hier zullen eindigen, willen we ook een bezoek brengen aan de cape cross seal reserve.
Het ontbijt is prima, heerlijk gegeten.
We nemen afscheid van een fijne plek en gaan op pad.
Als snel verlaten wij de stad en zien aan weerszijde van de weg zand, zand en nog eens zand.
We rijden door het skeleton coast gebied waar vele scheepswrakken verborgen liggen, vanwege het magnetisch veld sloeg de kompas op hol en gebeurde er vele rampen..
Onderweg zien we een schip liggen, we stoppen kort om het schip en de aanwezige vogels te fotograferen.
Daarna op naar cape cross seal reserve, een plek waar honderden, nee, duizenden zeerobben moeten verblijven.
Onderweg zien wij nog meer zand, zand en nog eens zand. Het is een redelijke vlak gebied met enkel zand, zand en nog eens zand, een eentonige weg door de woestijn.
Yes, gelukkig we zien beweging. Een zadeljakhals loopt in het gebied.
We kijken goed en zien er meerdere lopen.
We naderen de zeerobben en ruiken hun geur. Wat een enorme stank.
De robben liggen over elkaar, met elkaar, naast elkaar, het is een ongeregeld zooitje van vele vele pelsrobben.
We zien er duizenden, wellicht meer dan 100.000. Wat een immense hoeveelheid.
De beestje spelen, maar snauwen ook, maken ruzie, grommen, en stinken echt enorm. Wat een geur, we worden er bijna onpasselijk van.
De geur blijft in onze kleding en in ons neus hangen, hoe smerig.
We zien ook een aantal gewonde zeerobben, zij zijn eerder in netten verstrikt geraakt en hebben de wonden nog zichtbaar in hun nek.
De natuur is hard, bikkelhard. Ook zien we net geboren zeerobben liggen die aan hun lot worden overgelaten. Moeders baart ze, en gaat dan verder met haar eigen bezigheden. Wat is de natuur hard.
Om de geur te vergeten gaan we een eindje verderop lunchen bij een lodge.
Wij gaan verder en rijden opnieuw kilometers lang door woestijngebied aan weerszijde van de weg. Ook hier zien we verschillende zadeljakhalzen.
Een saaie route, maar ook deze is op zijn eigen manier toch weer spectaculair.
We komen rond 15.00 uur aan bij de White Lady B&B in Uis.
We worden ontvangen door een goed praatse vrouw, zij klets de oren van ons hoofd. Haar man ontmoeten wij ook, hij zegt echter weinig tot niks.
Bij dit verblijf een zwembad, waar wij allen al snel te vinden zijn.
Heerlijk effe afkoelen.
De eigenaresse heeft een restaurant voor ons geboekt voor het avond eten, klein stukje lopen.
Dit doen we in de avond. We eten goed, niet bijzonder, maar het smaakt.
Ondertussen hebben wij wel wat op en aanmerkingen aangaande de gastvrijheid van de eigenaar van de B&B. Wat een hark, wat een onvriendelijke man én van gastvrijheid is geen sprake. (Ja Noud, de bandjes worden hier nogal eens gewisseld van arm naar arm)
Helaas, ook wij ontmoeten op deze reis iemand die niet aardig is.
En voor jullie wetenschap, het is geen getogen Namibiër, maar iemand met Duits roets.
Na terugkeer vanuit het restaurant drinken we nog een biertje. De eigenaar wil naar bed en verzoekt ons om de lampen uit te doen.
Hoezo gastvrij.
Wij reden vandaag 293,7 kilometer.
Lekker slaap.